Από εχθές γυρίζοντας από το ψάρεμα λέγαμε τι θα κάναμε αύριο και που να πάμε για ψάρεμα. Η επόμενη μέρα ήρθε και το μεσημεράκι είπα να πάρω γνώμες και να δω τελικά αν θα πάμε και που. Έτσι έστειλα στον καθένα από την παρέα μήνυμα στο facebook.
Ορισμένοι δεν απάντησαν καν, άλλοι δεν μπορούσαν και άλλοι είπαν θα συνεννοηθώ και θα σε πάρω να σου πω σε καμιά ώρα. Κάτι που ούτε αυτό έγινε! Με αυτά και με αυτά, περιμένοντας την απάντηση του ενός φίλου και περιμένοντας τον άλλο να με πάρει να μου πει, ακύρωσα την σκέψη να πάω για ένα απογεματινό ψάρεμα με το νέο lrf καλάμι μου!
Βράδιασε και ανταπόκριση μηδέν από όλους, έτσι λοιπόν αποφάσισα να πάω κάπου κοντά μόνος μου για να δοκιμάσω το καλάμι. Βούτηξα στα γρήγορα το σακίδιο πλάτης – στήθους της Dragon, έβαλα μέσα μια κασετίνα με σιλικόνες, αόρατη πετονιά, ψαλίδι, παραμάνες και ένα μπουκάλι νερό. Το καλάμι ήταν στην θήκη μαζί με μια μια απόχη και το μόνο που έμενε ήταν να τσιμπήσω την πάπια και βουρ για ψάρεμα!
Φτάνοντας μόνος...
Έφτασα στο μέρος και το πρώτο που έκανα ήταν να δω αν ψαρεύουν άλλοι. Κανένας! Ωραία, σκέφτηκα... Κατέβηκα από το παπί και πήγα προς τον μόλο που μου αρέσει. Εκεί συνάντησα τρεις γνωστούς βαρκάρηδες : ο ένας να ξεψαρίζει και οι άλλοι δυο να του κάνουν παρέα. Χαιρετηθήκαμε και άρχισα να στήνω το καλάμι. Ξεκίνησα τις ρίψεις και εντωμεταξύ οι δύο βαρκάρηδες φύγανε, αφήνοντας τον τρίτο που συνέχιζε να ξεψαρίζει και να ψάχνει παρέα σε έμενα. Έτσι λοιπόν δέκα λεπτά ψάρεμα και μετά διάλειμμα για τσιγάρο και παρέα στον φίλο. Αυτό συνεχίστηκε για περίπου μιάμιση ώρα. Όλο αυτό το διάστημα τέσταρα την συμπεριφορά του καλαμιού με μικρές σιλικόνες και jig heads από 2 έως 5 γραμμάρια. Οι ρίψεις ήταν καλές και σε μακρινές αποστάσεις ενώ η αίσθηση των δολωμάτων άψογη. Έπειτα συνέχισα να τσεκάρω το καλάμι με μικρά minnow αλλά και κάποια που ξεπερνούσαν κατά πολύ το c.w. του, μένοντας απόλυτα ικανοποιημένος! 
Η ώρα περνούσε αλλά τίποτα. Τα ψάρια ή δεν είχαν εμφανιστεί ή αδιαφορούσαν για τα τεχνητά μου. Ήρθε η ώρα που και ο τελευταίος βαρκάρης έφυγε, αφήνοντας μου και την κλασική ωραία ευχή : καλή ψαριά! Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν με πείραξε σε αντίθεση με άλλες φορές και σκεπτόμενος ότι το είπε καλοπροαίρετα πήρα το καλάμι και είπα να ψαρέψω επιτελούς με ησυχία.
Έγραφε το όνομα μου
Έχει περάσει μισή ώρα ακόμα από την στιγμή που έφυγε και ο τελευταίος βαρκάρης και το μόνο που είχα πάρει ήταν μια... “κουτουλιά” η οποία κατά πάσα πιθανότητα ήταν χτύπημα που έκανε με την ουρά κάποιο λαβράκι. Με έβαλε σε σκέψεις ότι τα ψάρια μάλλον έχουν ξαναδεί αυτές τις σιλικόνες πολλές φορές -και πιθανότατα από έμενα- με αποτέλεσμα να τις αποφεύγουν. Σταμάτησα το ψάρεμα και άνοιξα την κασετίνα με τις σιλικόνες ώστε να βρω αυτές που δεν τις έχω χρησιμοποιήσει για αρκετό καιρό στο συγκεκριμένο μέρος. Βρήκα μερικές και διάλεξα μια ροζ που στο παρελθόν μου είχε δώσει αρκετά ψάρια. Την σέταρα με ένα jig head τεσσάρων γραμμάριων μπάλα της Dragon της σειράς X-Fine (jig head για LRF).
Κατόπιν άφησα το καλάμι στην άκρη και έκανα ένα μικρό διάλειμμα ώστε να αφήσω τα ψάρια να ηρεμήσουν. Άναψα ένα τσιγάρο και έκανα σκέψεις ότι πρέπει να πιάσω ένα λαβράκι να δω την συμπεριφορά του καλαμιού το οποίο ήταν το Fish Maker της Dragon με c.w. 2-12 γραμμάρια και μήκος 2,13 μέτρα. Η X-Fast δράση του και η άψογη αίσθηση των δολωμάτων με έχει αφήσει ικανοποιημένο αλλά ήθελα ένα ψάρι! Ήρθε η ώρα να συνεχίσω, οπότε έσβησα το τσιγάρο, πήρα το καλάμι και ξεκίνησα τις ρίψεις. Στην δεύτερη ρίψη μετά το διάλειμμα και καθώς έσερνα την σιλικόνη στον βυθό απελπιστικά αργά, κάνοντας μικρά jerks και νευρικά, ήρθε το πολυπόθητο strike! Κάρφωσα με δύναμη όμως το ψάρι δεν ερχόταν. Μπλέξιμο σκέφτηκα αλλά ξαφνικά τα φρένα άρχισαν να κελαηδούν με τέτοιο ρυθμό που ήταν ανησυχητικός, ειδικά σε ένα τέτοιο μέρος με τόσα σχοινιά. Ξεκίνησα να σφίγγω σταδιακά τα φρένα και το ψάρι μετά από είκοσι δευτερόλεπτα περίπου, σταμάτησε.
Τρόμπαρα σαν ταινία slow motion, προσπαθώντας να το σηκώσω από τον βυθό χωρίς να κόψω την αρματωσιά μου. Έπαιρνα πέντε μέτρα εγώ, δέκα το ψάρι και αυτό έγινε αρκετές φορές μέχρι που άρχισε να κουράζεται και να παραδίνεται. Έχει ανέβει στην επιφάνεια στα δέκα μέτρα μπροστά μου, παραδομένο αλλά έπρεπε να το βάλω στην απόχη μόνος μου. Τρόμπαρα προσεχτικά μέχρι να το φέρω κοντά και σκύβοντας το έβαλα στην αποχή! Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν πίστευα ότι θα καταφέρω να βγάλω ένα λαβράκι 3,180 κιλά με τέτοιο εξοπλισμό! Το 0,18mm παράμαλλο ήταν γδαρμένο από τα σχοινιά και όμως κράτησε... το καλάμι κούρασε το ψάρι αρκετά γρήγορα για τέτοιο c.w., βγάζοντας με νικητή σε μια άνιση μάχη και κάνοντας το χαμόγελο μου να φτάσει στα αφτιά μου! Έβγαλα μερικές φωτογραφίες στα γρήγορα, αγγαρεύοντας τον κύριο Αντώνη που μόλις είχε γυρίσει από τα καλαμάρια, μάζεμα τα πράγματα και σπίτι!
Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αν πήγαινα ψάρεμα νωρίς το απόγευμα αυτό που έζησα θα το έχανα! Τελικά τα φιλαράκια μου δεν ήταν μαζί μου για να το γιορτάσουμε αλλά αυτό το ψάρι είναι αφιερωμένο σε αυτούς γιατί ξέρω ότι θα χαρούν και θα νιώσουν σαν να ήταν μπροστά στην μάχη εκείνη την στιγμή!
