Η περίοδος του ψαρέματος των καλαμαριών φτάνει στο τέλος αλλά τώρα είναι η ώρα για εκπλήξεις. Ποιες είναι αυτές; Πολύ απλά, τώρα εξακολουθούμε να έχουμε πιθανότητες να έρθουμε αντιμέτωποι με τα μεγαλύτερα του είδους!
Στην τεχνική του eging δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες να ακούσουμε των ήχο των φρένων ακόμα και αν ο μηχανισμός είναι κατάλληλος για την τεχνική δηλαδή με λίγη δύναμη φρένων. Για να λύσουν, θα πρέπει το καλαμάρι να είναι πάνω από 700 γραμμάρια και εννοείται όσο μεγαλύτερο τόσο δυνατότερα θα αντηχεί ο ήχος του κλίκερ! Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν μυστικά που θα μας βοηθήσουν να ακούσουμε αυτήν την μελωδία του κλίκερ; Στην ζωή μου είχα την χαρά να έρθω αντιμέτωπος με αρκετά μεγάλα καλαμάρια και μάλιστα το μεγαλύτερο μου δόθηκε την πρώτη μόλις φορά που έκανα eging!!
Το πρώτο και μεγαλύτερο καλαμάρι που μου έχει δοθεί, πίσω στο 1999 όταν ακόμα δεν υπήρχε καν το spinning στην χώρα μας, πόσο μάλλον το eging...
Βέβαια πρέπει να πω ότι αυτό έγινε πριν δεκαπέντε χρόνια (κανείς μας δεν ήξερε την τεχνική), υπήρχαν μόνο καλαμαριέρες γουρουνάκια και σχεδόν κανείς δεν τα ψάρευε με καλάμι εκτός από την παρέα μας.
Η έρευνα
Αλλά δεν ήθελα αυτό το άρθρο να είναι βασισμένο μόνο στις δικές μου εμπειρίες για αυτό ρώτησα συγκεκριμένα πράγματα, φίλους από όλη την Ελλάδα που είχαν την τύχη να αναμετρηθούν έστω και με ένα μεγάλο καλαμάρι. Γεωγραφικά καλύψαμε σχεδόν όλη την Ελλάδα εκτός της Βορείου Ελλάδας, δηλαδή Αιγαίο, Ιόνιο, Κρητικό πέλαγος, Κορινθιακό και Σαρωνικό. Οι ερωτήσεις ήταν απλές του τύπου : τι ώρα, πως ήταν το μέρος και ο βυθός, που χτύπησε το καλαμάρι (μακριά ή κοντά;), τι χρώμα και μέγεθος καλαμαριέρα, αν ήταν ακριβή ή φθηνή, σε τι πλεύση χτύπησε κ.α..
Μάζεψα όλες τις απαντήσεις και πρόσθεσα τις δικές μου παρατηρήσεις ώστε να δω αν μπορεί να υπάρξει κάποιο μοτίβο. Φυσικά οι τόποι που ψαρεύτηκαν τα μεγάλα καλαμάρια ήταν τόσο διαφορετικοί όσο... και αυτοί που τα έπιασαν! Παρόλα αυτά, τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά και θα σας τα παραθέσω στην συνέχεια. Προτού όμως ξεκινήσουμε, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους μοιράστηκαν απλόχερα μαζί μου αυτές τις πληροφορίες.
"Καλύτερες ώρες"
Η πιο απλή ερώτηση που έκανα σε όλους ήταν τι ώρες πιάστηκαν τα μεγάλα καλαμάρια. Εδώ είχαμε ισοβαθμία στις απαντήσεις αλλά βγαίνει κάποιο συμπέρασμα. Καλύτερες ώρες βγήκαν από το σούρουπο και μια με δυο ώρες μετά αλλά και μετά τις δύο το πρωί μέχρι πριν το ξημέρωμα. Οι λιγότερες συλλήψεις έγιναν στο μεσοδιάστημα και για να μην ξεχνιόμαστε μιλάμε για μεγάλα καλαμάρια και όχι γενικώς για τα καλαμάρια. Οι προσωπικές μου εμπειρίες, γέρνουν την πλάστιγγα μετά τις δύο το πρωί μέχρι και λίγο πριν το ξημέρωμα αλλά και εγώ, δύο μεγάλα καλαμάρια, τα πήρα μια ώρα μετά το σούρουπο, συμπεριλαμβανομένου και του μεγαλύτερου που έχω βγάλει. Όμως θα πρέπει να έχουμε υπόψιν μας ότι η ώρα που δύει ο ήλιος έχει μεγάλη απόκλιση από τα μέσα φθινοπώρου έως τις αρχές της άνοιξης, δηλαδή στο διάστημα που ψαρεύουμε τα καλαμάρια.
"Σε βαθιά νερά ή σε ρηχά;"
Όπως όλοι γνωρίζουμε, καλαμάρια μπορούμε να βρούμε σε μερικά εκατοστά νερό έως και τα εβδομήντα μέτρα αλλά είχε ενδιαφέρον να μάθουμε που έγινα οι συναντήσεις με τα μεγαλύτερα του είδους. Το θέμα είναι ότι το “βαθιά ή ρηχά” είναι πολύ γενικό για αυτό το χώρισα σε τρεις κατηγορίες που περιγράφουν το βάθος στις περισσότερες των περιπτώσεων της ακτογραμμής της χώρας μας. Αυτές είναι : μέχρι τέσσερα μέτρα, από τέσσερα μέχρι δώδεκα μέτρα και από δώδεκα και πάνω. Τα αποτελέσματα σε αυτήν την ερώτηση ήταν με διαφορά υπέρ στην κατηγορία από τέσσερα μέχρι δώδεκα μέτρα. Έτσι στατιστικά μπορούμε να πούμε ότι σε αυτό το εύρος βάθος θα συναντήσουμε συχνότερα τα μεγάλα καλαμάρια.
"Με ρεύματα ή χωρίς;"
Αφού μιλήσαμε για το βάθος, ήταν φυσικό να ρωτήσω για τα ρεύματα που επικρατούσαν την στιγμή της σύλληψης και κατ' επέκταση για το φεγγάρι. Εδώ οι κατηγορίες ήταν : πολλά, μέτρια και καθόλου ή στην αλλαγή φοράς (όπου πάλι δεν έχουμε ρεύματα). Με διαφορά στήθους οι απαντήσεις ανάδειξαν νικητή τα καθόλου ρεύματα αλλά με μια ψήφο διαφορά από τα πολλά. Κατά πόδας ακολούθησε η κατηγορία “μέτρια”, γεγονός που σημαίνει ότι τα ρεύματα δεν είναι καθοριστικός παράγοντας για την εμφάνιση των μεγάλων καλαμαριών. Αυτό στο οποίο υπήρχε όμως μεγάλη ταύτιση των απόψεων ήταν στο θέμα του φεγγαριού. Όλες οι συλλήψεις έγιναν με φεγγάρι και όχι ασέληνες νύχτες. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα την πανσέληνο αλλά όλες τις μέρες από τέταρτο σε πανσέληνο μέχρι τέταρτο πάλι.
"Μακριά ή κοντά;"
Ένα άλλο θέμα ήταν που χτύπησαν τα καλαμάρια : κοντά ή μακριά από την ακτή; Εδώ είχαμε την συντριπτική πλειοψηφία να αναφέρει συλλήψεις όσο πιο μακριά γίνεται με εξαίρεση λίγα μεγάλα καλαμάρια που ξεγελάστηκαν κοντά, κυρίως σε ρηχά νερά. Στην ψήφο στο “κοντά” υπήρχε ακόμα και οπτική επαφή με το καλαμάρι, που σημαίνει ότι μιλάμε για καλαμάρια που κυνηγούσαν τα μικρόψαρα που μαζεύονται κάτω από τα φώτα λιμανιών, προβλητών, μαρίνων κ.α..
"Πάτο ή αφρό;"
Από εδώ και πέρα οι ερωτήσεις γίνονται πιο ενδιαφέρουσες για όλους σας και μία από αυτές είναι που χτύπησαν αυτά τα καλαμάρια : στον βυθό ή στην επιφάνεια; Και εδώ είχαμε συντριπτική πλειοψηφία στις απαντήσεις με νικητή το ψάρεμα στον βυθό. Ασχέτως λοιπόν βάθους, τα περισσότερα καλαμάρια επιτέθηκαν στην καλαμαριέρα όταν αυτή κινούταν κοντά στο πάτο της θάλασσας και οι λίγες συλλήψεις που έγιναν στον αφρό ήταν όλες στην περίπτωση που τα καλαμάρια... περιπολούσαν πολύ κοντά στην ακτή. Το τελευταίο συνέβη σε βαθιά νερά αλλά και σε ρηχά.
"Γρήγορα ή αργά;"
Άλλη μια ενδιαφέρουσα ερώτηση ήταν ποια πλεύση της καλαμαριέρας ήταν αποτελεσματική ώστε να διεγείρει το μεγάλο καλαμάρι και να της επιτεθεί. Κατά κοινή ομολογία, η πλεύση που δούλεψε ήταν η εξής : αφού η καλαμαριέρα είχε πατώσει, κάνουμε δύο με τρία χτυπήματα (jerks) και την αφήνουμε να ξαναπάει στον βυθό. Το χτύπημα ερχόταν λίγο πριν η καλαμαριέρα τον ακουμπήσει ή αμέσως στο επόμενο jerk που σημαίνει επίσης ότι της είχε επιτεθεί κατά την κάθοδο. Αυτή ήταν η δημοφιλέστερη πλεύση με συντριπτική διαφορά από τις άλλες οι οποίες ήταν γρήγορα μεγάλα jerks από την βάση της ρίβας κοντά στην ακτή σε κακοτράχαλο βυθό, γρήγορη ανάκτηση με κοφτά jerks και πολύ μικρές παύσεις στον αφρό (σε καλαμάρια που ήταν πολύ κοντά στην ακτή) και τέλος η... “σταματημένη”!
Η τελευταία πλεύση είναι η πιο ενδιαφέρουσα καθώς πρόκειται απλά για την τεχνική ρίχνω την καλαμαριέρα όσο πιο μακριά μπορώ, την αφήνω να πατώσει και την αφήνω εκεί για ώρα μέχρι κάτι να πάει να την τραβήξει. Είναι μια τεχνική που εφαρμόζεται από παλιά όταν τα καλαμάρια τα ψάρευαν όλοι με καρούλια και αν δεν είχα δει το eging καλάμι μου παρολίγο να πέφτει στην θάλασσα, δεν θα την πίστευα. Όπως καταλαβαίνετε είμαι μάρτυρας ότι η παράδοξη αυτή τεχνική δουλεύει στα μεγάλα καλαμάρια!
Φάκελος "καλαμαριέρα"
Αυτό που σίγουρα ενδιαφέρει την πλειοψηφία των ψαράδων είναι με τι καλαμαριέρα πιάστηκαν αυτά τα μεγάλα καλαμάρια. Οι ερωτήσεις εδώ ήταν για το τι μέγεθος, τι χρωματισμό και τέλος αν ήταν ακριβή ή φθηνή, ένα θέμα που διχάζει. Για τον τύπο της καλαμαριέρας δεν χρειάζεται να αναφερθούμε αφού ήταν ελάχιστες ως μηδαμινές οι περιπτώσεις που κάποιος χρησιμοποίησε κάτι άλλο από γαρίδα και αν το έκανε αυτό ήταν κάποιο γουρουνάκι. Καλαμαριέρες τύπου minnow δεν ανάφερε κανείς, χωρίς να σημαίνει, υπογραμμίζω, ότι δεν μπορούν να ξεγελάσουν κάποιο μεγάλο καλαμάρι. Απλά η έρευνα αφορά τι χρησιμοποιήθηκε και απέδωσε. Ας δούμε λοιπόν για τα υπόλοιπα τι απαντήθηκε :
"Μέγεθος"
Νικητής σε αυτήν την κατηγορία ήταν το μέγεθος 3.0 με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο αποτέλεσμα που ήταν το 3.5. Δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό, αφού οι καλαμαριέρες με μέγεθος 3.0 έχουν πολύ καλύτερη αεροδυναμική και μας επιτρέπουν να φτάσουμε πολύ μακρινότερες αποστάσεις από τις 3.5. Ίσως αυτό σας φαίνεται παράλογο αλλά γενικά στο spinning δεν ισχύει ο κανόνας “όσο βαρύτερο τεχνητό, τόσο πιο μακρινή ρίψη”. Όλα εξαρτώνται από την αεροδυναμική και στο eging, οι καλαμαριέρες δεν έχουν και το πιο αεροδυναμικό σχήμα ενώ και το έρμα μπροστά δεν βοηθάει. Αν ήταν πίσω τότε, ναι, θα βοηθούσε.
Διαφορετικά μεγέθη : όλα τα χρειαζόμαστε αλλά το 3.0 είναι απαραίτητο
Για αυτό μια καλαμαριέρα με 3.5 μέγεθος δεν μας βοηθάει να πάμε μακριά και αν λάβουμε υπόψιν μας ότι τα περισσότερα μεγάλα καλαμάρια πιάστηκαν σε απόσταση τότε δεν είναι τυχαία η θραύση που έκανε το μέγεθος 3.0. Από εκεί και πέρα, λιγότερες ψήφους πήραν τα μεγέθη από 2.5 και κάτω αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τα προτιμάμε στο κυνήγι του μεγάλου καλαμαριού. Ίσα, ίσα το αντίθετο... Τα μεγάλα καλαμάρια που ξεγελάστηκαν σε αυτές τις καλαμαριέρες ήταν αυτά που περιπολούσαν πολύ κοντά στην ακτή μέσα στα φώτα. Άρα αν δείτε κάποιον... “μακρυτούθη” να κολυμπά αμέριμνος κάτω από τα πόδια σας, μην ξεχνάτε ότι ένας καλός τρόπος για να τον ξεγελάσετε είναι οι μικρές καλαμαριέρες.
"Χρωματισμός"
Στο θέμα του χρώματος είχαμε επίσης καθαρό νικητή : τα πορτοκαλοκόκκινα! Πρόκειται για ένα κλασσικό χρωματισμό, που επί χρόνια προτιμάτε από το σύνολο των ψαράδων της χώρας μας, αλλά αυτό ίσως να επηρεάζει και αρνητικά την έρευνα μας, αφού σίγουρα χρησιμοποιείται περισσότερο από άλλους. Η αλήθεια είναι όμως ότι αρκετοί χρωματισμοί είχαν έστω και μια σύλληψη μεγάλου καλαμαριού οπότε ας δούμε τα υπόλοιπα αποτελέσματα. Δεύτερο χρώμα αναδείχθηκε ο ολοκαίνουργος για τα ελληνικά δεδομένα χρωματισμός natural.
Γυρισμένες στο πλάι είναι οι καλαμαριέρες με χρωματισμό natural
Πρόκειται για απομιμήσεις ψαριού σε ασημί-μπλε ή ασημί-λαδί χρώματα και πολύ πρόσφατα εμφανίστηκαν στα ράφια των καταστημάτων ειδών αλιείας της χώρας μας. Αυτός ο χρωματισμός δούλεψε κατά κόρον στα μεγάλα καλαμάρια κοντά στην ακτή, δηλαδή όταν υπήρχε οπτική επαφή και φώτα, αλλά δεν ήταν και λίγες οι φορές που δούλεψε σε βαθιά νερά μέσα στα σκοτάδια. Επόμενος “νικητής” χρωματισμός ήταν ο πράσινος και μετά ακολούθησαν με ίσους βαθμούς ο ροζ, ο κίτρινος, ο μοβ και ο ολόλευκος. Αυτά για τα χρώματα και τα συμπεράσματα δικά σας...
"Φθηνή ή ακριβή;"
Καταρχήν, θα πρέπει να ξεκαθαρίσω τι εννοώ με τον όρο “φθηνή ή ακριβή”. Ως “φθηνές” μιλάμε για τις καλαμαριέρες που κοστίζουν μέχρι πέντε ευρώ, είτε είναι επώνυμων εταιρειών οι οποίες έχουν και πιο ακριβά μοντέλα στην γκάμα τους ή... οτιδήποτε άλλο. Άρα “ακριβές” είναι οι υπόλοιπες καλαμαριέρες της αγοράς με αξία πάνω από τα πέντε ευρώ. Ο λόγος που έκανα αυτό το ερώτημα ήταν γιατί ακόμα και εγώ, έχω πάρει μεγάλα καλαμάρια και με φθηνές και με ακριβές οπότε με ενδιέφερε να ξέρω αν υπάρχει κάπου μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι για να έχεις ένα 100% σίγουρο αποτέλεσμα πρέπει να ρωτήσεις “σε τι καλαμαριέρα δεν χτύπησαν τα μεγάλα καλαμάρια;” αλλά όπως καταλαβαίνετε, αυτό είναι αδύνατο να απαντηθεί. Επίσης, πολλοί από αυτούς που ρώτησα χρησιμοποιούσαν είτε μόνο φθηνές είτε μόνο ακριβές οπότε και αυτό το γεγονός δεν βοηθάει στην εξαγωγή ασφαλέστερων συμπερασμάτων.
Φθηνή ή ακριβή;
Πάμε όμως να δούμε τα αποτελέσματα... Οι κατηγορίες ήταν τρεις : φθηνές, ακριβές και με τις δύο. Είχαμε απόλυτη ισοβαθμία ανάμεσα στις “φθηνές” και στις “ακριβές” ενώ πολύ λίγους ψήφους πήρε η κατηγορία “και με τις δύο”. Άρα το μόνο συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε στα σίγουρα είναι ότι όλες δουλεύουν! Αν με ρωτήσετε εμένα, θα σας πω ότι όλες οι καλαμαριέρες που ψαρεύω (φθηνές & ακριβές) ξέρω τι κάνουν μέσα και έξω από το νερό (ρυθμό βύθισης, πως συμπεριφέρονται στα jerk, πως “κάθονται” στο βυθό, ρίψη κ.α.). Άρα ίσως είναι πιο σημαντικό να γνωρίζεις τι καλαμαριέρα έχεις παρά πόσο κάνει...
Επιμέρους ερωτήσεις
Έκανα και κάποιες επιμέρους ερωτήσεις που είναι πιο εξειδικευμένες αλλά μπορούν να οδηγήσουν σε κάποια συμπεράσματα. Μια από αυτές ήταν αν φωσφόριζαν την καλαμαριέρα και οι απαντήσεις ήταν ότι σχεδόν οι περισσότεροι δεν την φωσφόριζαν. Επίσης, κανείς εκτός από εμένα δεν είχε χρησιμοποιήσει λάδια και φερεμόνες για να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα. Άλλη ερώτηση ήταν αν χρησιμοποιήθηκε έξτρα βάρος πάνω στο έρμα ή στο κεφάλι της καλαμαριέρας και βρέθηκε μόνο ένας που ψάρευε σε νερά μέχρι τέσσερα μέτρα ο οποίος είδε αποτελεσματικότητα με την απόσταση. Τέλος, ρώτησα για την καινούργια, πολύ πρόσφατη, μόδα με τις καλαμαριέρες με θόρυβο και βρέθηκαν τρεις περιπτώσεις όπου ξεγέλασαν μεγάλα καλαμάρια. Αυτά ήταν όσα αφορούν την καλαμαριέρα και μπόρεσα να συγκεντρώσω.
Στο "δια ταύτα"
Φτάνοντας σε αυτό το σημείο μπορώ να πω με σιγουριά ότι υπάρχει ένα γενικό μοτίβο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να ξεγελάσουμε τα μεγάλα καλαμάρια. Πορτοκαλοκόκκινες και natural καλαμαριέρες, μεγέθους 3.0, ψάρεμα σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απόσταση, κοντά στον βυθό, βάθος μέχρι δώδεκα μέτρα και πλεύση με jerks και μεγάλες παύσεις. Επίσης, όταν δούμε κάποιο μεγάλο καλαμάρι κοντά μας μπορούμε να το ξεγελάσουμε με μικρές καλαμαριέρες, χρωματισμού natural και γρήγορη πλεύση στον αφρό με κοφτά jerks και μικρές παύσεις. Όλα αυτά όμως είναι απλά στατιστικές που το ψάρεμα μπορεί με ευκολία κάθε φορά να ανατρέπει καθώς ακόμη και τα καλαμάρια, όσο και χαζά να φαίνονται στα μάτια μας, κάποια στιγμή πονηρεύουν...
Να ευχαριστήσω για άλλη μια φορά όσους απλόχερα μοιράστηκαν μαζί μου -και κατ' επέκταση μαζί σας- τις εμπειρίες τους σε αυτήν την μίνι έρευνα.
Σας ευχαριστώ πολύ!!
