Ίσως να έχετε μπουχτίσει με τις καινούργιες τεχνικές ψαρέματος που έχουν εισβάλει τα τελευταία χρόνια. Ίσως και όχι. Αυτό που σας εγγυώμαι είναι ότι μετά το τέλος της ανάγνωσης αυτού του κειμένου θα μπορείτε να πείτε : «τώρα τα έχω δει όλα…».
Στην αναζήτηση μου για το «Άγιο Δισκοπότηρο» δηλαδή για το τέλειο καλάμι spinning αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω την δύναμη της πληροφόρησης μέσω του Ίντερνετ. Έτσι άρχισα να «σερφάρω» στην Ιαπωνική αγορά, που δεν ξέρω γιατί αλλά με συναρπάζει με την εξειδίκευση των καλαμιών της. Χαμένος μέσα σε καταλόγους και μαγεμένος από την τελειότητα των εξειδικευμένων spinning γιαπωνέζικων καλαμιών, δεν έδωσα σημασία σε μια κατηγορία με την ονομασία Eging. Σχεδόν όλες οι εταιρίες διέθεταν μια τέτοια κατηγορία αλλά εγώ πατούσα χωρίς δισταγμό όποιο όνομα αναφερόταν στο spinning. Έχοντας βρει αυτό που αναζητούσα και βαθιά απογοητευμένος που δεν μπορούσα να το έχω στα χέρια μου (ήταν πανάκριβο!), πάτησα το όνομα «Eging», λιγότερο από περιέργεια και περισσότερο για να διώξω την θλίψη μου. Μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή άρχισαν να περνούν κάτι λεπτά καλάμια από carbon, σε μεγάλη ποικιλία χαρακτηριστικών και με περίεργα casting weight. Τα περισσότερα είχαν τρελούς χρωματικούς συνδυασμούς και σχέδια σαν την κασετίνα παιδιού της πρώτης δημοτικού! Πέρα από το ξάφνιασμα της εκκεντρικής εμφάνισης των καλαμιών, αυτό που με προβλημάτιζε ήταν ο λόγος ύπαρξης τους. Άραγε για τι είδος ψαριού, χρειαζόταν οι Γιαπωνέζοι τέτοια καλάμια; Ποιο ψάρι θα μπορούσε να κουράσει αυτό το λεπτό καλάμι; Με μιας η θλίψη εξαφανίστηκε ενώ η περιέργεια μου φούντωσε τόσο πολύ, που για ώρες έψαχνα ότι υπήρχε σχετικό με την λέξη Eging. Όταν σηκώθηκα από την καρέκλα του γραφείου, τα μάτια μου ήταν κόκκινα και είχε ξημερώσει. Ένα περίεργο χαμόγελο είχε σχηματιστεί στα χείλη μου καθώς η ανακάλυψη που είχα κάνει ήταν κάτι το απίστευτο για τις ψαρευτικές μας συνήθειες. Τα καλάμια αυτά ήταν μέρος του πολύπλοκου εξοπλισμού μιας τεχνικής με φανατικό κοινό που ονομάζεται Eging και αποσκοπεί αποκλειστικά στο ψάρεμα των…. καλαμαριών! Όχι δεν διαβάσατε λάθος. Το ψάρεμα από την ακτή των καλαμαριών στην Ιαπωνία είναι μια ολόκληρη τεχνική με εξειδικευμένο εξοπλισμό και ειδικές τεχνικές πλεύσεων των «καλαμαρολόγων», όπως συνηθίζουμε να λέμε τις καλαμαριέρες στον τόπο μου. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι οι τελευταίες είναι μια ιαπωνική εφεύρεση!
Στα ελληνικά δεδομένα
Μια απο τις πρώτες "eging" επιτυχίες του Στρατή!
Λογικά κανείς θα σκεφτεί : τι μπορεί παραπάνω να μας προσφέρει η γνώση του ιαπωνικού τρόπου ψαρέματος για καλαμάρια στις δικές μας θάλασσες; Για μένα πάντα ήταν ένα αίνιγμα οι διάφοροί τύποι και τα σχήματα των καλαμαριερών και ποτέ δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί να μπει κάποιος στο κόπο να κατασκευάσει τόσα διαφορετικά προϊόντα όταν το μόνο που κάνουμε είναι να τα ρίχνουμε, να περιμένουμε να βυθιστούν και απλώς να τα μαζεύουμε αργά. Άντε το πολύ, πολύ να κάνουμε και κάνα μικρό τιναγματάκι στην πορεία προς την ακτή. Η απορία μου λύθηκε όταν διαβάζοντας και παρακολουθώντας video, αντιλήφθηκα πόσες διαφορετικές πλεύσεις μπορούμε να κάνουμε με μια από αυτές τις καλαμαριέρες που μέχρι τώρα, σχεδόν βαριεστημένα χρησιμοποιούσαμε κάθε φορά που τα καλαμάρια πλησίαζαν τις ακτές μας. Το μόνο που έμενε ήταν να δω αν όλη αυτή η θεωρία μπορούσε να έχει αποτελέσματα στην πράξη γιατί άλλο Ιαπωνία, άλλο Ελλάδα. Ούτε καν τα ίδια είδη καλαμαριών δεν έχουμε… Έτσι από τότε μαζί με το φίλο Στρατή αποφασίσαμε όποτε μας δινόταν η ευκαιρία να δοκιμάζουμε διάφορες πλεύσεις ώστε να δούμε την αποτελεσματικότητα τους. Πράγματι μας δοθήκανε πολλές ευκαιρίες και μάλιστα ανάμεσα σε πολλούς άλλους ψαράδες που αναζητούσαν τα καλαμάρια με την μια και μοναδική πατροπαράδοτη πλεύση όποτε και τα συμπεράσματα ήταν πιο ασφαλή. Μας κατέπληξε όχι μόνο η αποδοτικότητα αλλά και το γεγονός ότι το ψάρεμα των καλαμαριών δεν ήταν πια μονότονο και κουραστικό αλλά άκρως ενδιαφέρων!
Πλεύσεις
Οι πλεύσεις που θα περιγράψω παρακάτω για να γίνουν χρειάζονται μαλακά καλάμια ώστε να έχουμε επαφή συνέχεια με την καλαμαριέρα και τα έντονα τινάγματα μας να της δίνουν ομαλή κίνηση και όχι έντονη. Επίσης η μεγάλη δύναμη επαναφοράς της κορυφής ενός γρήγορου καλαμιού μπορεί να είναι η αιτία για να σκιστεί από τις βελόνες η μαλακή σάρκα του καλαμαριού. Τέλος οι καλαμαριέρες που χρησιμοποιούν οι γιαπωνέζοι στο Eging από την ακτή είναι αυτές που έχουν μολυβένιο βάρος κάτω από την μύτη. Οι περισσότεροι στην Ελλάδα τις γνωρίζουν ως «γαρίδες» λόγω του σχήματος τους και τις συναντάμε σε μεγέθη με κωδικό 2.0, 2.5, 3, 3.5, 4, 4.5 ή 5 που σημαίνει ότι έχουν αντίστοιχα μήκη 6, 7,5, 9, 10,5, 12, 13,5 και 15 εκατοστά. Πάμε λοιπόν στις κυριότερες πλεύσεις οι οποίες ξεκινούν από την στιγμή που η καλαμαριέρα μας έχει βυθιστεί στο βάθος που εμείς θέλουμε :
Μια απόχη πάντα είναι καλό να βρίσκεται κοντά μας...
• Η πρώτη είναι να κάνουμε ένα μεγάλο τίναγμα με το καλάμι ψηλά, να μαζέψουμε τα μπόσικα, να περιμένουμε να βυθιστεί λίγο και έπειτα να ξανακάνουμε ένα μεγάλο τίναγμα. Η διαδικασία αυτή επαναλαμβάνεται μέχρι την ακτή ενώ το χτύπημα όλες τις φορές έρχεται όταν η καλαμαριέρα μας βυθίζεται. • Η δεύτερη πλεύση γίνεται ως εξής : Κάνουμε πέντε με δέκα μεγάλα τινάγματα, ανάλογα το βάθος που ψαρεύουμε, ενώ συγχρόνως μαζεύουμε την πετονιά στο μηχανισμό. Στην συνέχεια αφήνουμε την καλαμαριέρα σε ελεύθερη πτώση, ανοίγοντας το bail arm αλλά ελέγχοντας απαλά την πετονιά που φεύγει από το μηχανισμό με το χέρι μας. Κλείνοντας το bail arm περιμένουμε λίγο ακόμη για κάποιο χτύπημα και επαναλαμβάνουμε την όλη διαδικασία. • Μια θεωρητικά απλή πλεύση είναι να ανεβάζουμε την καλαμαριέρα μας με γρήγορη ανάκτηση που διακόπτεται από πολλές και σύντομες μικρές παύσεις ή σταματήματα όπως συνηθίζουμε να τα λέμε. Ακούγεται εύκολο αλλά στην πράξη είναι πολύ δύσκολο να το συνηθίσεις. Τα χτυπήματα γίνονται κατά την διάρκεια των παύσεων. • Η πλεύση αυτή γίνεται με την κορυφή του καλαμιού χαμηλά προς την επιφάνεια της θάλασσας. Δεν είναι τίποτα άλλο από μικρά κοφτά τινάγματα με γρήγορο ρυθμό και συγχρόνως ανάκτηση της πετονιάς. Η καλαμαριέρα μας με αυτό τον τρόπο κινείται δεξιά και αριστερά (ζικ-ζακ) και το χτύπημα γίνεται κατά την διάρκεια της κίνησης. • Τέλος υπάρχει και η πλεύση με το καλάμι ψηλά όπου ανακτούμε την πετονιά και παράλληλα κάνουμε μικρά κοφτά τινάγματα αλλά αυτή τη φορά με σχετικά πιο αργό ρυθμό ώστε να ανεβοκατεβάζουμε αρμονικά την μύτη της καλαμαριέρας. Σε αυτή τη πλεύση μπορούμε να κάνουμε και παύσεις ώστε να δίνουμε το χρόνο στην καλαμαριέρα να βυθιστεί στο βάθος που θέλουμε. Το χτύπημα και εδώ έρχεται συνήθως κατά τη διάρκεια της κίνησης.
Αυτές ήταν οι κυριότερες πλεύσεις και μια που δεν ανέφερα αλλά είναι στις βασικές στην Ιαπωνία είναι η πολύ αργή ανάκτηση της καλαμαριέρας κάτι που κάνουμε με επιτυχία και εμείς, εδώ και πολλά χρόνια στην χώρα μας. Εμείς δοκιμάσαμε να πειραματιστούμε με τις πλεύσεις και είδαμε ότι οι κόποι μας ανταμείφτηκαν. Εσείς αν θέλετε να δοκιμάσετε δεν έχετε πάρα να προμηθευτείτε με ένα φθηνό καλάμι spinning με casting weight περίπου 5-20 ή 10-30 γρμ., ένα οικονομικό μηχανισμό μικρού μεγέθους (από 1500 έως το πολύ 3000), μερικά μέτρα φθηνό νήμα μικρής διαμέτρου (0,10 έως 0,15 mm) και τέλος με μερικές καλαμαριέρες «γαρίδες». Σε όσους θέλουν να πειραματιστούν πέρα από τις πλεύσεις και σε άλλους τομείς αυτού του ψαρέματος μπορούν να βάψουν τις καλαμαριέρες με φώσφορο ή να πειραματιστούν με τα αρώματα δηλαδή τον εμποτισμό της καλαμαριέρας με τα διαφόρων ειδών λάδια και σπρέι (άρωμα σαρδέλα, αίμα, καλαμάρι κ.α.) που υπάρχουν στα ράφια των καταστημάτων ειδών αλιείας.
Eging : μια τεχνική που θα γίνει μόδα!
Τελικά το ψάρεμα με «ψεύτικα» δολώματα έχει τόσα παρακλάδια αλλά ένα πράγμα παραμένει κοινό : κάθε φορά προσπαθούμε να τους δώσουμε αυτή τη πλεύση που θα μας φέρει το πολυπόθητο χτύπημα. Το Eging είναι μια ιαπωνική τρέλα αλλά μήπως στα μέρη μας είναι λίγοι αυτοί που ασχολούνται φανατικά με το ψάρεμα των καλαμαριών; Η μαγεία είναι ίδια και το μόνο που αλλάζει είναι τα ονόματα και το γεωγραφικό μήκος και πλάτος. Η εποχή είναι κατάλληλη για πειραματισμούς αφού τα καλαμάρια έχουν κάνει την εμφάνιση τους και εύχομαι να βοήθησα όσους θέλουν το κάτι παραπάνω στο ψάρεμα τους…
