Πολλά τα ειδή των τεχνητών δολωμάτων που θα μπορούσαν να ξεγελάσουν έναν λούτσο, αλλά πόσο αποτελεσματικά θα μπορούσαν να είναι στα μεγάλα ψάρια του είδους; Θηρευτές που για να φτάσουν σε αυτά τα μεγέθη έχουν βιώσει πολλά ενώ αρκετά είδη τεχνητών είναι χαραγμένα στην μνήμη τους... Αυτά είναι τα λεγόμενα και καμένα τεχνητά!
Γενάρης... Ο μήνας που περιμένω πως και πως όλο το χρόνο, προκειμένου να καταφέρω να ψαρέψω σε συνθήκες που μόνο από εδώ και πέρα μπορεί να συναντήσει κανείς. Οι συνθήκες αυτές δεν είναι άλλες από το πολύ κρύο, τους δυνατούς ανέμους και το χιονόνερο. Αρκετοί είναι αυτοί που με λένε τρελό όταν τους λέω ότι "αύριο το πρωί θα σηκωθώ στις 04:00 να πάω για ψάρεμα με δύο βαθμούς θερμοκρασία και αρκετά μποφόρ αέρα"...
Το λαβράκι εδώ στα μέρη μου δεν είναι και πολύ γνωστό ως αλίευμα με την τεχνική του spinning, μιας και εδώ ασχολούμαστε με το ψάρεμα του λούτσου, που κατακλύζει τις ακτές μας από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο. Φυσικό ήταν λοιπόν, στα πρώτα μου ακόμα βήματα, ο κύριος στόχος μου να ήταν οι λούτσοι. Άλλωστε με είχε γοητεύσει η άγρια ομορφιά αυτού του ψαριού.
Και όμως όσο και αν ακούγεται παράξενο είναι εφικτό και μάλιστα πολλές φορές τα μεγέθη που μπορούν να αλιευτούν εκπλήσσουν ξεπερνώντας πολλές φορές τα δυο κιλά, τις γνωστές μας Μπάφες. Καταρχήν να σημειώσω ότι αυτήν την τεχνική την είδα για πρώτη φορά σε ένα ιταλικό site και αμέσως μου κίνησε το ενδιαφέρον μιας και όντως ήταν κάτι το τελείως διαφορετικό. Φυσικά το δαιμόνιο του Έλληνα είναι γνωστό και με διάφορες παραλλαγές έγινε πιστεύω πιο αποδοτικό για τα δικά μας νερά και όχι μόνο.
Το μακρινό πια 2011, είχα γράψει ένα άρθρο για τις παραξενιές των γοφαριών με τις παρατηρήσεις εκείνης της χρονιάς. Αν και παλιό παραμένει ακόμα επίκαιρο και με αφορμή κάποιες ερωτήσεις που μου στείλατε για το συγκεκριμένο θέμα, αποφάσισα να το "πειράξω" και να το αναδημοσιεύσω. Η χρονιά φέτος ήταν καλή για το ψάρεμα του γοφαριού αλλά από εδώ και πέρα τα πράγματα ζορίζουν οπότε πιστεύω θα σας βοηθήσει. Γενικά πάντως, όλα αυτά που θα διαβάσετε θα σας είναι άχρηστα όταν τα ψάρια «τρώνε». Κρατήστε τα όμως, όταν τα γοφάρια δεν χτυπούν…
Έχοντας ήδη κάνει την εμφάνιση τους τα πρώτα κρύα, έρχεται στο μυαλό μας η σκέψη -και η ανυπομονησία θα έλεγα- να αναμετρηθούμε με λαβράκια αξιόλογου μεγέθους. Αμέσως μετά σκεφτόμαστε το πώς θα καταφέρουμε να τα ξεγελάσουμε, κάμπτοντας την καχυποψία τους αλλά και την εξυπνάδα τους. Αυτό μπορεί να γίνει με πάρα πολλούς τρόπους.
Λούτσος! Το αρπακτικό που για πολλούς είναι η αιτία να εισέλθουν στο μαγικό κόσμο του spinning, ειδικά στα νησιά του Αιγαίου. Φυσικά δεν θα μπορούσα να λείπω και εγώ από αυτόν, μιας και έχω την τύχη να διαμένω σε ένα από αυτά τα νησιά, την Χίο. Εδώ οι λούτσοι κάνουν την εμφάνιση τους σε μεγάλα κοπάδια και κατακλύζουν τα λιμάνια και τις ακτές.
Βρισκόμαστε ήδη στα μέσα του καλοκαιριού με την θερμοκρασία να έχει αυξηθεί αρκετά. Οι βόρειοι άνεμοι –τα μελτέμια- είναι ισχυροί όπως κάθε χρόνο, της τάξης 6-7 μποφόρ και κατακλύζουν το νησί μας, την Χίο, εδώ και ένα μήνα. Για μερικούς αυτός ο καιρός ίσως να είναι απαγορευτικός, αλλά για εμάς κάθε τι άλλο είναι παρά απαγορευτικός καθώς πάνω στην θολούρα και στο κύμα παραμονεύουν μεγάλοι θηρευτές!
Η Χαλκιδική είναι μια μεγάλη χερσόνησος και στο νότιο τμήμα της, σχηματίζονται τρεις χαρακτηριστικές επιμήκεις χερσόνησοι οι οποίες είναι από δυτικά προς ανατολικά: η χερσόνησος της Κασσάνδρας, η χερσόνησος της Σιθωνίας και η χερσόνησος του Άθω. Και τα τρία αυτά λοιπόν, πόδια αποτελούν ιδανικούς ψαρότοπους και απόλυτους προορισμούς για ψάρεμα.
Η Νεάπολη ανήκει στο νότιο τμήμα της Πελοποννήσου και συγκεκριμένα στο νόμο Λακωνίας. Η πόλη βρίσκεται μέσα σε έναν μεγάλο κόλπο όπως μπορεί να δεί κανείς στο χάρτη, με δεξιά της την Ελαφόνησο και απέναντί της τα Κύθηρα.
