Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ιδέα να κάνεις spinning από σκάφος είναι ξεσηκωτική, εξιτάρωντας την πλειοψηφία των φίλων της τεχνικής. Τουλάχιστον μιλώντας για τον εαυτό μου αυτό ισχύει σε απόλυτο βαθμό! Το μυαλό κάνει αμέσως όμορφες σκέψεις με πιθανές ψαρευτικές επιτυχίες, υπολογίζοντας τα πλεονεκτήματα που μπορεί να έχει κάποιος χρησιμοποιώντας ένα μικρό σκάφος στο spinning.
Οι επιτυχίες βέβαια που έχουμε δει κατά καιρούς από Έλληνες ψαράδες αλλά κυρίως του εξωτερικού και δη Γάλλους πάρα πολλές, που ασχολούνται αρκετά χρόνια με αυτήν την μορφή του spinning με στόχο κυρίως το λαβράκι, αλλά και άλλα είδη όπως το γοφάρι, η λίτσα και η παλαμίδα. Αλήθεια ποιόν φανατικό spinner θα άφηνε αυτή η προοπτική ψαρέματος ασυγκίνητο;
Το άρθρο που ακολουθεί αναφέρεται στην παρθενική εξόρμηση παρέα με τον καλό φίλο Μωυσή Λιάσκο, με την την τεχνική spinning από σκάφος. Οι εμπειρίες μας μηδαμινές σε αυτήν την κατηγορία spinning, αρχάριοι δηλαδή, αλλά από κάπου όλοι αρχίζουν. Τα λάθη και οι παραλήψεις αναπόφευκτες αλλά κάθε εξόρμηση αποτελεί μια νέα εμπειρία. Ως πρωτάρηδες λοιπόν, σκεφτήκαμε να μοιραστούμε μαζί σας αυτήν την βαρκάδα. Ποιος ξέρει ίσως να σας κινήσει το ενδιαφέρον να πραγματοποιήσετε κι εσείς την αγαπημένη σας τεχνική από κάποιο μικρό ή μεγαλύτερο σκάφος...
Η αρχή του κακού
Πριν ένα μήνα περίπου μίλησα με τον φίλο Μωϋσή Λιάσκο στο τηλέφωνο ο οποίος με πληροφόρησε ότι αγόρασε ένα μικρό συμβατικό φουσκωτό 2,5 μέτρων με μια ηλεκτρική μηχανή 30 λιμπρών λέγοντας μου ότι είναι έτοιμος πλέον να οργώσει τις θάλασσες! Αμέσως το χαμόγελο μου έφτασε μέχρι τα αυτιά! Δεν δίστασα να του προτείνω κατευθείαν να πάμε για ολοήμερο ψάρεμα με το φουσκωτάκι του, στοχεύοντας αφενός να περάσουμε όμορφα και αφετέρου να προσπαθήσουμε να ξεγελάσουμε κάποια λαβράκια. Η απάντηση του ήταν θετική και η εξόρμηση προγραμματίστηκε με το που θα επιστρέφαμε από διακοπές. Το ραντεβού είχε οριστεί στις πέντε η ώρα τα ξημερώματα κάτω από το σπίτι μου.
Εγώ από την πλευρά μου πανέτοιμος από νωρίς, με το καλάμι ανά χείρας και τα τεχνητά στην τσάντα περίμενα να εμφανιστεί ο Μωυσής πίνοντας το καφεδάκι μου. Πιστός στο ραντεβού μετά από μερικά λεπτά βρισκόταν κάτω από το σπίτι μου ενώ τα πρώτα αστεία και πειράγματα που έκανε ο ένας στον άλλο δεν άργησαν να έρθουν! Αφού η ώρα του χαβαλέ τελείωσε ήταν η ώρα να φορτώσουμε τα πράγματα μου στο αμάξι και να αναχωρήσουμε. Το φουσκωτάκι ήταν τόσο μικρό που ο Μωυσής το είχε τοποθετήσει ασφαλέστατα πάνω στις μπάρες οροφής του αυτοκινήτου δένοντας το με ιμάντες. Πανέτοιμοι λοιπόν ξεκινήσαμε το ταξίδι για τον τόπο που είχαμε σκοπό να ψαρέψουμε. Το κέφι και η θετική ενέργεια στα ύψη!
Προετοιμασία-συναρμολόγηση
Μετά από ένα σύντομο ταξίδι φτάσαμε στο σημείο που είχαμε επιλέξει να ρίξουμε το σκαφάκι. Το σημείο που επιλέξαμε ήταν μια αμμώδης παραλία με τον βυθό να βαθαίνει πολύ ομαλά. Αφαιρέσαμε τους ιμάντες και σηκώσαμε το ελαφρύ φουσκωτάκι των 2.50 μέτρων και το ρίξαμε στην θάλασσα χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Αρχικά τοποθετήσαμε την βενζινοκίνητη μηχανή (4 ίππους δίχρονη) στο κεντρικό σημείο του καθρέφτη του σκάφους ενώ στην συνέχεια τοποθετήσαμε και την ηλεκτρική μηχανή 30 λιμπρών δίπλα στην βενζινοκίνητη και την συνδέσαμε με την μπαταρία χωρητικότητας 80Αh ελέγχοντας ότι λειτουργεί κανονικά.
Ιδιαίτερη σημασία θα ήθελα να δώσω στην χρησιμότητα της ηλεκτρικής μηχανής, η οποία εξυπηρετεί δύο σκοπούς: Ο πρώτος είναι σαν βοηθητική σε περίπτωση βλάβης της κύριας και ο δεύτερος είναι για την αθόρυβη προσέγγιση του ψαρότοπου, καθώς δεν παράγει κανέναν απολύτως ήχο με αποτέλεσμα να τρομάζει ή να πονηρεύει τα ψάρια. Αφού στήσαμε τα καλάμια μας βάζοντας τα στις ειδικές θήκες που έχει στα μπαλόνια έπειτα προσαρμόσαμε στη μέση του φουσκωτού το ψυγείο που είχαμε μαζί μας το οποίο το χρησιμοποιήσαμε σαν τραπέζι αλλά και σαν κάθισμα. Τέλος φορτώσαμε ένα εφεδρικό μπιτόνι με βενζίνη καθώς και την άγκυρα. Η όλη διαδικασία ξεφορτώματος και ετοιμασίας του φουσκωτού δεν διήρκησε πάνω από δεκαπέντε λεπτά. Αφού βεβαιωθήκαμε ότι δεν λείπει κάτι, αρχίσαμε το ταξίδι μας!
Βίρα τις άγκυρες..
Το ξημέρωμα είμασταν έτοιμοι λοιπόν να ξεκινήσουμε την βαρκάδα μας. Το θέαμα ήταν απολαυστικό και γαλήνιο καθώς ο αέρας ήταν ανύπαρκτος. Το μόνο που αναστάτωνε την επιφάνεια της θάλασσας ήταν τα αμέτρητα κυνήγια από μικρά κοκκάλια που κυνηγούσαν μετά μανίας τον γόνο. Τι άλλο χρειάζεσαι για να έχεις μια όμορφη μέρα με την διάθεση στα ύψη; Προσωπικά τίποτα άλλο!
Λόγω του πολύ μικρού βάθους της παραλίας, αρχικά βάλαμε σε λειτουργία την ηλεκτρική μηχανή ώστε να πάμε λίγο πιο βαθιά. Στη συνέχεια βάλαμε μπροστά την βενζινοκίνητη για να καλύψουμε πιο γρήγορα την απόσταση για το σημείο που είχαμε σκοπό να δοκιμάσουμε την τύχη μας. Οι θέσεις που λάβαμε ήταν οι εξής: Πίσω και αριστερά ο Μωυσής που θα χειριζόταν το τιμόνι κι εγώ απέναντι του μπροστά και δεξιά, σε ρόλο... μούτσου! Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίσαμε πρώτον την μέγιστη άνεση και ελευθερία κινήσεων που μπορούσαμε να πετύχουμε και δεύτερον την σωστή κατανομή του βάρος για την σωστή και ομαλή πλεύση του σκάφους. Πλησιάζοντας στο σημείο που θέλαμε, την θέση της βενζινοκίνητης πήρε ηλεκτρική μηχανή, ώστε να μην διώξουμε-τρομάξουμε τα λαβράκια που τυχόν υπήρχαν στην περιοχή.
Η πορεία του φουσκωτού ήταν παράλληλα με την ακτογραμμή με το βάθος να κυμαίνεται μεταξύ 0,5-2,5 μέτρα. Ο βυθός ήταν αμμώδης με διάσπαρτες φυκιάδες. Έχοντας περασμένα στις παραμάνες μας -εγώ το Βassday Sugar Pen 95S και ο Μωυσής το Duel Silver Dog 75- δεν άργησαμε να δεχτούμε επιθέσεις από τα αμέτρητα κοκκάλια της περιοχής. Πιάσαμε μερικά αλλά τα απελευθερώσαμε όλα αφού ήταν αρκετά μικρά. Πήγαμε λίγο παρακάτω χρησιμοποιώντας πάλι την ηλεκτρική μηχανή, ώστε να αποφύγουμε τα αδηφάγα κοκκάλια, ελπίζοντας να επιτεθεί κάποιο πεινασμένο λαβράκι που ίσως να υπήρχε στην περιοχή. Μετά από μερικές ρίψεις ακούω τον Μωϋσή να μου λέει "Γιώργη το έχω, το έχω!". Το πρώτο λαβράκι της ημέρας ήρθε πολύ νωρίς. Έφαγε στο μικρό αλλά “θανατηφόρο” Duel Silver Dog 75 . Βέβαια ήταν μικρό και απελευθερώθηκε, αλλά το καλό σημάδι ήρθε αρκετά νωρίς γεμίζοντας μας με αισιοδοξία.
Συνεχίσαμε να κινούμαστε παράλληλα με την ακτογραμμή με μια πολύ αργή ταχύτητα της ηλεκτρικής μηχανής που μας επέτρεπε να κάνουμε παράλληλα ρίψεις, ψάχνοντας εξονυχιστικά τα μέρη για κάποιο αξιόλογο λαβράκι. Έχοντας περασμένο στην παραμάνα μου το Duel Hardcore Minnow 130F κάνω μια ρίψη ενώ παράλληλα ο Μωυσής οδηγούσε ανέμελος. Δεν προλαβαίνω να μαζέψω δυο στροφές την μανιβέλα και ήταν πανω ένα όμορφο λαβράκι. "Μωϋσή πρέπει να το πέτυχα στο κεφάλι" αναφώνησα ενθουσιασμένος με τον Μωυσή χαμογελώντας να μου απαντάει “Ωραίος!”. Μέχρι να βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες το ρεύμα μας είχε πάρει παρασέρνοντας μακριά από το σημείο που έπιασα το λαβράκι.
Βάζοντας την ηλεκτρική μηχανή ξαναπήγαμε στο ίδιο σημείο που βάρεσε το λαβράκι αφού βάλαμε στο περίπου σημάδι με το μάτι. Σταματήσαμε και αρχίσαμε τις ρίψεις. Πράγματι δεν ήταν μόνο του. Μετά από δυο ρίψεις με το ίδιο τεχνητό ακολούθησε ένα αρκετά μεγαλύτερο λαβράκι το οποίο ομως τελικά δεν επιτέθηκε. Ο λόγος είναι ότι το τεχνητό μάζευε τα φύκια που επέπλεαν στην επιφάνεια της θάλασσας κάνοντας το να μην πλέει σωστά. Έτσι ο λάβρακας την έκανε "κύριος". Εγώ είχα κολλήσει για τα καλά εκεί μέχρι ότου ο Μωυσής να αναφωνήσει: "Γιώργη πάμε παρακάτω για άλλα...". Κατάλαβα ότι έπρεπε να φύγουμε..
Πανικός στον αφρό
Βάλαμε μπρος την βενζινοκίνητη για κάποιο πιο μακρινό σημείο. Ήταν η ώρα για αλλαγή καθηκόντων οπότε πήρα εγώ το τιμόνι. Στα μέσα της διαδρομής μου έσβησε η μηχανή... Είχαμε μείνει από βενζίνη! Σκέφτηκα να ρίξω την άγκυρα γιατί ο αέρας και το ρεύμα ήταν κόντρα από την κατεύθυνση μας και θα μας γύρναγε πάλι πίσω μέχρι να γεμίσουμε το ντεπόζιτο με βενζίνη. Εύκολο να το λες αλλά δύσκολο να το κάνεις, καθώς είχαμε ξεχάσει να πάρουμε χωνί μαζί μας ενώ η παράλληλα η βάρκα ταλαντευόταν ίσα-ίσα ώστε να κάνει το έργο μας ακόμη πιο δύσκολο. Αφού φτιάξαμε γρήγορα ένα αυτοσχέδιο χωνί κόβοντας στη μέση ένα άδειο μπουκαλάκι νερού, ήμασταν πλέον πανέτοιμοι να συνεχίσουμε την εξόρμηση μας. Πλησιάζοντας στο καινούργιο σημείο πάλι κινηθήκαμε με την αθόρυβη ηλεκτρική μηχανή που όπως αποδείχτηκε είναι θαυματουργή στο ψάρεμα του λαβρακιού. Είχαμε πλησιάσει την ακτογραμμή αφήνοντας το φουσκωτό αρόδο να πηγαίνει με το ρεύμα-αέρα που είχε αυξηθεί λιγάκι όσο περνούσε η ώρα.
Ο Μωυσής είχε περασμένο στην παραμάνα ένα Megabait Chihuahua 110. Μετά από μερικές βολές τον ακούω να μου λέει " Γιώργη το είδες; Ήταν πολύ καλό!". Πρόλαβα να δω μόνο την δεύτερη επίθεση του ψαριού, που ήταν πραγματικά πολύ μεγάλη και προς στιγμήν σάστισα! Μόλις είχε πάρει δυο απανωτές άστοχες επιθέσεις. Πέρασα στην παραμάνα και εγώ ένα Chihuahua και άρχισα τις ρίψεις. Το ρεύμα μας είχε παρασύρει και είχαμε φύγει από το σημείο που δέχτηκε την επίθεση ο Μωυσής. Μετά λοιπόν από πέντε λεπτά ήταν η σειρά μου, καθώς ένα μεγάλο λαβράκι επιτέθηκε με μανία στο Chihuahua! Η χαρά φάνηκε στα πρόσωπα μας και μετά από μια όμορφη μάχη το ψάρι ανέβηκε στην βάρκα. Ένα λαβράκι κάτι παραπάνω από 2 κιλά ήταν γεγονός και αφού βγάλαμε μερικές φωτογραφίες βάλαμε και πάλι σε λειτουργία την ηλεκτρική μηχανή για να ξαναπεράσουμε από το σημείο που είχαμε βρει τα ψάρια.
Φτάνοντας πάλι στο ίδιο σημείο το Chihuahua που είχα περασμένο στη παραμάνα δέχεται μια άστοχη επίθεση από ένα ακόμη μεγαλύτερο λαβράκι. Μετά από ένα δευτερόλεπτο επιτίθεται ξανά με μεγάλη βία στο τεχνητό, χαρίζοντας μας μια από τις πιο όμορφες στιγμές που μπορεί να ζήσει ένας λάτρης αυτής της τεχνικής. Αυτή τη φορά το λαβράκι ήταν επάνω. Μου χάρισε μια πολύ δυνατή και όμορφη μάχη. Η τύχη ήταν με το μέρος μου σε αντίθεση με τον φίλο μου Μωϋσή ο οποίος στις επόμενες βολές είχε άλλη μια αστοχία στο τεχνητό επιφάνειας από ένα επίσης μεγάλο λαβράκι. "Έτσι είναι το ψάρεμα.." μου είπε ο Μωυσής. Είχε δίκιο είναι μόνο τύχη-ευχαρίστηση-ανεμελιά... τίποτα άλλο!
Δείπνο... έξι μποφόρ!
Η ώρα είχε πάει 14:00 το μεσημέρι και όπως είναι φυσιολογικό ο ήλιος βάραγε κατακούτελα! Μετά από περίπου 7 ώρες στην θάλασσα αυτό που χρειαζόμασταν ήταν λίγο ξεκούραση. Αφού αράξαμε το φουσκωτό σε μια παραλία καθίσαμε σε ένα παραλιακό παραδοσιακό ταβερνάκι. Το μενού περιλάμβανε καλαμαράκια, πατάτες τηγανιτές, σαλάτα χωριάτικη, ενώ δεν μπορούσε να λείπουν και τα ποτήρια με παγωμένη μπύρα. Το αστείο ήταν ότι παρόλο που καθόμασταν σε καρέκλες, και τους δύο μας “κούναγε” ακόμα! Λογικό καθώς για πρωτάρηδες, τόσες ώρες συνεχούς ψαρέματος μέσα στην θάλασσα δεν είναι λίγο. Εντωμεταξύ ο αέρας είχε δυναμώσει αρκετά και έτσι αποφασίσαμε να μην πάμε παραπέρα αλλά να αρχίσουμε να επιστρέφουμε σιγά-σιγά προς το αυτοκίνητο πραγματοποιώντας μερικές ρίψεις στα σημεία που γνωρίζαμε και είχαμε περάσει το πρωί.
Οι ρίψεις δεν έφεραν κάτι το αξιοσημείωτο εκτός από ένα μικρό λαβράκι το οποίο φυσικά επέστρεψε πίσω στην θάλασσα. Εντωμεταξύ ο αέρας είχε αγριέψει τόσο πολύ που το βαρκάκι με την ηλεκτρική σε φουλ λειτουργία έπλεε μετά μεγάλης δυσκολίας κόντρα στον δυνατό καιρό, κάνοντας το ψάρεμα μας από πολύ δύσκολο μέχρι ακατόρθωτο. Έτσι αποφασίσαμε ομόφωνα με τον Μωυσή να τερματίσουμε την εξόρμηση μας και να βγούμε στην στεριά. Άλλωστε θα ήταν υπερβολή να βγάλουμε και άλλα ψάρια. Μια απόλυτα διασκεδαστική-επιτυχημένη εξόρμηση έλαβε τέλος. Η χαρά και η ικανοποίηση μιας εξαιρετικής ψαριάς αλλά πιο πολύ της όλης εμπειρίας του spinning από σκάφος και των εικόνων που θα μείνουν βαθιά χαραγμένες στο μυαλό μας, έκαναν την άχαρη διαδικασία του φορτώματος να φαίνεται παιχνιδάκι. Αφού σιγουρευτήκαμε ότι δεν ξεχάσαμε κάτι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Απολογισμός
Μπόλικο γέλιο, ευχάριστη διάθεση, όμορφα συναισθήματα, πρωτόγνωρες εμπειρίες είναι όλα αυτά που σίγουρα θα έχουμε να θυμόμαστε από αυτήν την εξόρμηση. Ένας νέος όμορφος κόσμος ξεπρόβαλε στον ορίζοντα μας. Αυτόν τον κόσμο θέλουμε να τον εξερευνήσουμε καλύτερα, αποκτώντας περισσότερες εμπειρίες, ανακαλύπτοντας πράγματα που θα μας βοηθήσουν στο μέλλον, τα οποία θα χαρούμε να τα μοιραστούμε μαζί σας!
