Τι σημαίνει για εμένα αυτό: περιπέτεια, ηρεμία-γαλήνη, αγριάδα, αισθήσεις στο 100%, φόβος-αδρεναλίνη, χαρά. Ενώ οι περισσότερες από αυτές τις λέξεις είναι αντιφατικές μεταξύ τους, συνδέονται με τα συναισθήματα που μου προκαλεί αυτό το είδος ψαρέματος.
"Περιπέτεια", μια λέξη που μπορεί απόλυτα να χαρακτηρίσει το spinning με τη χρήση wader μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Η επόμενη λέξη είναι "ηρεμία", αφού βρισκόμαστε μέσα στην θάλασσα μόνοι με ένα καλάμι, προσπαθώντας να ξεγελάσουμε κάποιο αρπαχτικό. "Αγριάδα", καθώς το μόνο που μπορούμε να δούμε και να διακρίνουμε είναι το χαοτικό σκοτάδι που απλώνεται μπροστά μας. "Αισθήσεις", είναι στο κόκκινο αφού το παραμικρό που θα συμβεί τριγύρω μας θα γίνει εύκολα αντιληπτό μέσα στην αθόρυβη νύχτα. "Φόβος-αδρεναλίνη", δυο λέξεις που η δεύτερη είναι αποτέλεσμα της πρώτης. Για τελευταία άφησα την λέξη "χαρά", καθώς είναι πολύ θετικά τα αποτελέσματα ψαρεύοντας το λαβράκι μέσα στο σκοτάδι. Αυτές οι λέξεις μου ήρθαν κατευθείαν στο μυαλό με βάση τα βιώματα που έχω μέχρι στιγμής σε αυτό το είδος ψαρέματος.
Η αρχή του κακού...
Πριν από τέσσερα χρόνια, στα αρχικά μου βήματα στην τεχνική του spinning, βρέθηκα τυχαία ένα απόγευμα σε μια πολυσύχναστη παραλία για ψάρεμα, μαζί με τον φίλο μου. Το σημείο αυτό δεν ήταν καινούργιο για εμένα καθώς το είχα ψαρέψει αρκετές φορές πολλά χρόνια πριν με άλλες τεχνικές ψαρέματος. Εκεί λοιπόν είδα αρκετό κόσμο να χρησιμοποιεί wader κάνοντας κατά κάποιον τρόπο spinning. Έτσι λοιπόν κι εγώ "ζήλεψα" και θέλησα να δοκιμάσω το ψάρεμα μέσα από το νερό. Δεν έχασα χρόνο, προμηθεύτηκα μια στολή και πήγα σε εκείνο το σημείο νύχτα.
Από τις πρώτες κιόλας τέτοιου είδους εξορμήσεις που πραγματοποίησα, χρησιμοποιώντας αποκλειστικά και μόνο σιλικόνες, τα αποτελέσματα σε λαβράκια ήταν θεαματικά. Φαίνεται τα τεχνητά αυτά ήταν κάτι καινούργιο στα μάτια των λαβρακιών, με αποτέλεσμα τις πολλές επιθέσεις στο τεχνητό μου και κατά συνέπεια αρκετές συλλήψεις. Πέρα από την επιτυχία όμως αυτό που με καθήλωσε ήταν η απίστευτη μαγεία της νύχτας καθώς μου έδινε ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα που δύσκολα μπορώ να σας εξηγήσω με λόγια. Αυτή λοιπόν ήταν η αρχή του έρωτα που είχα με το wading μέσα στο σκοτάδι.
Ψάρεμα στο σκοτάδι...
Το "wading στο σκοτάδι" για μένα είναι μια σειρά δυνατών συναισθημάτων που μόνο αυτό μου έχει χαρίσει. Ο ιδιαίτερος μοναχικός φόβος που νιώθω δεν με κάνει να θέλω να το παρατήσω... ίσα ίσα με τραβάει όλο και πιο βαθιά στα σκοτεινά νερά. Ο λόγος που επισκέπτομαι τέτοια σημεία τη νύχτα -αρκετές φορές μόνος μου- είναι επειδή έχω την "ησυχία" μου, αφού αυτοί που θα μείνουν να ψαρέψουν το βράδυ ειδικά τους χειμερινούς μήνες είναι λιγοστοί. Αυτήν την ησυχία όμως αναζητούν, εκτός από εμένα και τα αρπακτικά με αποτέλεσμα να γίνομαι ένα με αυτά και κατά έναν μαγικό τρόπο να με πλησιάζουν όλο και περισσότερο. Δεν θα κρύψω ότι κι ένας λόγος είναι η μεγάλη όρεξη που δείχνουν τις μεταμεσονύχτιες ώρες. 
Άλλο ένα πράγμα που αγαπάω σε αυτό, είναι ότι χρησιμοποιώντας την ακοή μου μπορώ να καταλάβω που στήνουν κάθε φορά το καρτέρι τους τα λαβράκια. Είναι αρκετές οι φορές που την ησυχία της νύχτας “χαλάει” ένα δυνατό χτύπημα στην επιφάνεια της "μαύρης" θάλασσας. Είναι κάποιο λαβράκι που κυνηγά σε απόσταση αναπνοής από εμένα, κόβοντας μου κυριολεκτικά την ανάσα. Σε αυτήν την ηρεμία, εύκολα αντιληπτά θα γίνουν επίσης τα μικρόψαρα που θα αναπηδήσουν τρομαγμένα στην επιφάνεια της θάλασσας πράγμα που σημαίνει ότι έχουν δει τον κίνδυνο. Σε ένα μεγάλο ποσοστό, όποτε ακολουθώ τα σημάδια αυτά με οδηγούν στη σύλληψη κάποιου αξιόλογου λαβρακιού. Τα λαβράκια μέσα στο σκοτάδι θα κυνηγήσουν την τροφή τους κυρίως με την πλευρική γραμμή. Η πλευρική γραμμή είναι ένα αισθητήριο όργανο των υδρόβιων οργανισμών που χρησιμεύει στην αναγνώριση κινήσεων, μεταβολών και δονήσεων που ταράζουν τα νερά της περιοχής.
Το φεγγάρι επηρεάζει;
Ψαρεύοντας με φεγγάρι μέσα στο νερό τη νύχτα. Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Αν έχει και μπουνάτσα δεν υπάρχει καλύτερο φυσικό "ναρκωτικό" θα έλεγα, από αυτό το σκηνικό. Στοχεύω σε τέτοιου είδους ψαρέματα καθώς η χαρακτηριστική γραμμή του φεγγαριού στην επιφάνεια της θάλασσας, η σταδιακή εξοικείωση με το φως του που μου δίνει την δυνατότητα να παρατηρώ καλύτερα τις κινήσεις των ψαριών γύρω μου καθώς και η ρομαντζάδα που προσφέρει αυτούσιο, αν συνδυαστούν με την σύλληψη κάποιου λαβρακιού για μένα είναι η κορύφωση της όλης εξόρμησης μου.
Αρχίζοντας θα μπορούσα να πω πως δεν έδινα σημασία για πολύ καιρό στο αν θα πάω για ψάρεμα με φεγγάρι ή χωρίς. Τα τελευταία δυο χρόνια όμως, μετά από ημερολογιακές ψαρευτικές σημειώσεις που έχω κρατήσει, παρατήρησα ότι οι καλύτερες ψαριές έχουν γίνει με την ύπαρξη φεγγαριού. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες που είχα ήταν δυο μέρες πριν και μετά την πανσέληνο όπου η παλίρροια ήταν στο αποκορύφωμα της και τα ρεύματα που επικρατούσαν δυνατά. Κάτι άλλο που απολαμβάνω όταν υπάρχει φεγγάρι είναι να κοιτάω τη μύτη του καλαμιού μου ψαρεύοντας απελπιστικά αργά σιλικόνες στον πάτο με μικρά jerks κόντρα στο ρεύμα. Αυτό με ηρεμεί και θα μου δώσει την ευκαιρία να καταλάβω το παραμικρό χτύπημα-μπούκωμα από κάποιο λαβράκι κάτι που θα μου δώσει την ευκαιρία να καρφώσω έγκαιρα.
Αυτό από παραλίες ή εκβολές ποταμών χρησιμοποιώντας άλλοτε σιλικόνες και άλλοτε minnow. Τώρα να σας πω για τα χρώματα που χρησιμοποιώ σε σιλικόνες μέσα στο σκοτάδι με την ύπαρξη φεγγαριού; Σίγουρα πρώτη μου επιλογή είναι το άσπρο. Πρασινωπές σιλικόνες μέσα στη νύχτα με φεγγάρι είναι σίγουρα ακόμη μια επιλογή μου. Από εκεί και πέρα υπάρχουν και τα απρόοπτα καθώς μια βραδιά με φεγγάρι είχαν ταράξει τις σκουρόχρωμες σιλικόνες, προκαλώντας μου εντύπωση. Πιο συγκεκριμένα μια ολόμαυρη, που ήταν φαινομενικά απομίμηση κοκοβιού, μου είχε δώσει αξιόλογα λαβράκια. Κάτι άλλο που συνάντησα στις τρεις τελευταίες εξορμήσεις μου σε κάποια εκβολή ποταμού ενώ το φεγγάρι ήταν 3/4 προς την χάση του, ήταν το γεγονός ότι χτύπαγαν σε ροζ σιλικόνες αποκλειστικά. Απ' ότι καταλάβατε κάθε φορά που θα βρεθώ για ψάρεμα σε τέτοιες συνθήκες δοκιμάζω διαφορετικά χρώματα αρχίζοντας από τα πιο "σίγουρα", καταλήγοντας στα πιο "απίθανα", τα οποία αρκετές φορές κατακτούν την θέση των πρώτων και πάλι τούμπαλιν.
Εκτός από σιλικόνες τον τελευταίο καιρό, χρησιμοποιώντας minnow από έντεκα έως δεκαπέντε εκατοστά, έχω παρατηρήσει ότι με φεγγάρι οι φυσικοί χρωματισμοί αποδίδουν καλύτερα ενώ σε συνθήκες πλήρους σκοταδιού και θολούρας, οι έντονοι χρωματισμοί και τα θορυβώδη lipless crankbait/ vibration από πέντε έως εννιά εκατοστά έχουν αποδώσει στο μέγιστο.
Με μπουνάτσα ή με κύμα; Αυτό είναι κάτι που απασχολεί κι εμένα αλλά δεν δυσκολεύομαι να αποφασίσω καθώς με διευκολύνει αρκετά στα σημεία που επισκέπτομαι η μπουνάτσα, προσφέροντας μου ένα ασφαλή-ξέγνοιαστο-χαλαρωτικό ψάρεμα με καλά αποτελέσματα. Αυτό με καλύπτει και δεν θέλω να μπλέξω σε περιπέτειες ειδικά μέσα στη νύχτα.
Η ασφάλειά μας πρώτα
Τα σημεία που ψαρεύω άρχισα να τα επισκέπτομαι τη νύχτα με τη χρήση wader αφού πρώτα τα είχα μάθει αρκετά καλά. Για να το κάνω αυτό τα περπάτησα προσεκτικά κατά την διάρκεια της μέρας ώστε να αναγνωρίσω τις παγίδες που έκρυβαν. Το κάθε σημείο έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Οι δυσκολίες που συνάντησα ήταν βουρκάδια, σαν κινούμενη άμμο, τα οποία είναι αρκετά επικίνδυνα. Απότομες εναλλαγές του βυθού, σαν μεγάλες λακούβες, που δεν φαινόντουσαν με το μάτι με αποτέλεσμα να με κάνουν αρκετές φορές να χάσω την ισορροπία μου. Πείνες οι οποίες ήταν σαν να μου έβαζε κάποιος τρικλοποδιά. Το πιο επικίνδυνο είναι οι απότομες αποχές που αν δεν τις προσέξεις μπορεί να βρεθείς στο νερό μέχρι το κεφάλι. Όποτε αυτό που κάνω κάθε φορά ανεξάρτητα αν γνωρίζω το σημείο που επισκέπτομαι πολύ καλά είναι αργά, μικρά βήματα μέσα στο νερό. Κάτι άλλο που έχω παρατηρήσει βρισκόμενος αρκετή ώρα μέσα στο νερό, είναι ότι εύκολα χάνω την αίσθηση της στάθμης του νερού στην οποία βρίσκομαι. Οπότε κι αυτό είναι κάτι σημαντικό που θέλει προσοχή.
Όλα αυτές οι δυσκολίες μπορεί να σας φαίνονται βουνό αλλά δεν είναι έτσι. Στην πραγματικότητα το μόνο που χρειάστηκα για να πραγματοποιήσω τέτοιου είδους εξορμήσεις είναι μια στολή αδιάβροχη "wader" και ένα γιλέκο "vest" το οποίο στην περίπτωση που δεν δούμε την αποχή, όπως έχω αναφέρει παραπάνω, θα μας σώσει λειτουργώντας σαν σωσίβιο. Δευτερεύουσα χρησιμότητα του, δηλαδή πέραν της ασφάλειας, είναι η ευκολία να αλλάζουμε τα τεχνητά κατά την διάρκεια του ψαρέματος μέσα στο νερό καθώς έχει αρκετές θήκες για κασετίνες. Αυτό με βολεύει γιατί τις περισσότερες φορές το αμάξι βρίσκεται σε σημαντική απόσταση από το σημείο που ψαρεύω όποτε αναγκάζομαι να έχω πάνω μου τα τεχνητά που έχω επιλέξει να είναι μέσα στις κασετίνες μου. Από εκεί και πέρα πάντα έχω μαζί μου δύο φακούς με τον έναν να είναι πιο ισχυρός ώστε να μπορώ να δω κάτι παραπάνω σε περίπτωση έντονης θολούρας μέσα στη νύχτα. Ο ένας από τους δυο φακούς θα επιλέξω να έχει κόκκινο φως το οποίο χρησιμοποιώ για να αλλάζω τα τεχνητά μου ώστε να μην τρομάζω τα ψάρια τη νύχτα. Επίσης τον χρησιμοποιώ σε περίπτωση που βλέπω ή ακούσω κάποια βάρκα να κατευθύνεται προς το μέρος μου ώστε να τις δείξω την ύπαρξη μου.
Κάτι άλλο που έχω πάντα μαζί μου είναι μια απόχη την οποία προσαρμόζω στο πίσω μέρος του vest διευκολύνοντας με στο να αποχιάσω γρήγορα κάποιο μεγάλο λαβράκι. Αυτό γιατί σε περίπτωση που είμαι σε κοντινή απόσταση από την στεριά προσπαθώντας να σύρω το ψάρι έξω μου έχει τύχει αρκετές φορές να απαγκιστρωθεί εκείνη την στιγμή ειδικά αν το έχω πιάσει με minnow. Με αυτά που ανέφερα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι ασφαλέστερο θα ήταν να μην είμαστε μόνοι μας σε τέτοιου είδους εξορμήσεις, αλλά τουλάχιστον με έναν φίλο μας ειδικά την νύχτα. Τέλος σημαντικό είναι ότι μπορεί να γίνει από οποιονδήποτε με επιτυχία αν δώσει την απαραίτητη προσοχή στους κινδύνους που του επιφυλάσσει ο βυθός.
Αυτά είναι πάνω κάτω τα βασικά για να ξεκινήσουμε το "wading στο σκοτάδι". Από εκεί και πέρα υπάρχουν και πολλά καινούργια εργαλεία εξειδικευμένα για την χρήση αυτή τα οποία είναι, κατά την γνώμη μου, δευτερεύοντα καθώς είπαμε ποια είναι τα βασικά για να κάνουμε μια επιτυχημένη νυχτερινή εξόρμηση τέτοιου είδους. Μπορούν όμως σε αρκετές περιπτώσεις να μας λύσουν τα χέρια και τα "πόδια" θα έλεγα.
Τα "τυχερά" της νύχτας
Τυχερά δεν ξέρω αν είναι, πάντως σοκαριστικά σε αρκετές περιπτώσεις θα μπορούσα να πω πως είναι! Πριν αρχίσω θα ήθελα να πω ότι η νύχτα δεν είναι για καρδιακούς. Την πρώτη φορά που μου συνέβη κάτι τέτοιο βγήκα και χάζευα από έξω φορώντας το wader. Μην σας παιδεύω άλλο, μιλάω για την πρώτη φορά που πέτυχα τα γοφάρια να κυνηγάνε μεγάλα κεφαλόπουλα. Ενώ ήμουν μέσα στο νερό ξαφνικά βλέπω ένα κεφαλόπουλο, κοντά στο κιλό περίπου, να χοροπηδάει σαν τρελό περνώντας στο ένα μέτρο από δίπλα μου. Κατευθυνόταν στην ακτή έχοντας πίσω ένα ψάρι μεγάλο να το κυνηγάει. Τελικά δεν σταμάτησε ποτέ το κεφαλόπουλο με αποτέλεσμα να βγει από μόνο του στην στεριά. Μην γνωρίζοντας τι "εστί" γοφάρι, αφού πρώτη φορά έβλεπα κάτι τέτοιο μπροστά μου, έκανα μια γρήγορη ρίψη με τη σιλικόνη μου μιας και είχα τρομάξει και ήθελα να βγω έξω γρήγορα. Έφαγα κόψιμο σε κλάσματα δευτερολέπτου! Αμέσως μετά από αυτό βγήκα έξω από το νερό. Είδα το κεφαλόπουλο που ήταν στην στεριά άθικτο να σπαρταράει. Έπειτα δεν ξαναμπήκα στο νερό. Καθόμουν και χάζευα τα κυνήγια που διαδραματίζονταν μπροστά μου μιας και δεν ήξερα πως να ψαρέψω τότε τα γοφάρια. Αυτό που έχω να πω είναι πως τότε τρόμαξα, τώρα παρακαλάω να συμβεί κάτι τέτοιο αλλά...
Άλλη μια ιστορία θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας που θα είναι και η τελευταία, γιατί αν αρχίσω θα χρειαστώ νέο άρθρο μόνο για τέτοιες ιστορίες. Κατά την διάρκεια που ήμουν μέσα στο νερό σε απόλυτο σκοτάδι εγώ και το καλάμι μου, διαδραματίστηκε ένα σκηνικό που το έχω ζήσει τρεις φορές μέχρι στιγμής. Ήταν κυνήγια από μεγάλα λαβράκια στην επιφάνεια της θάλασσας. Σε αυτήν την περίπτωση όχι απλώς δεν βγήκα έξω, μιας και είχα αποκτήσει κάποια εμπειρία από τέτοιου είδους ψαρέματα, αντίθετα ήθελα να μπω όσο πιο πολύ γινόταν στο κοπάδι. Πλησίασα όσο μπόρεσα με αποτέλεσμα τα χτυπήματα από τα μεγάλα λαβράκια να γίνονταν στα πέντε μέτρα από εμένα. Δεν χτύπαγαν σε κανένα τεχνητό που τους έριχνα, είτε αυτό ήταν σιλικόνη είτε κάποιο minnow. Το μόνο που κατάφερα ήταν τελικά να ξεγελάσω ένα μεγάλο λαβράκι με minnow. Ο ενθουσιασμός μου ήταν μεγάλος, άλλο τόσο και ο προβληματισμός μου. Γενικά αυτές οι εικόνες δεν πρόκειται ποτέ να φύγουν από το μυαλό μου. Αντίθετα είναι κολλημένες μέσα σε αυτό δίνοντας μου τη δύναμη να πραγματοποιήσω άλλες τόσες νυχτερινές εξορμήσεις ή και περισσότερες ώστε κάποια στιγμή να τα ξαναζήσω.
Εγώ και ο εαυτός μου...
Τα μοναχικά ψαρέματα μέσα στο απόλυτο σκοτάδι με τη χρήση wader, εκτός του ότι με έχουν βοηθήσει να παρατηρήσω αρκετά πράγματα ειδικά για το λαβράκι, μου έχουν προσφέρει αξιόλογες συγκινήσεις, εικόνες χαραγμένες στην καρδιά μου θα έλεγα, συναισθήματα πρωτόγνωρα, απεριόριστη αδρεναλίνη-δράση και αποτελεί μια κατηγορία ψαρέματος από μόνη της.
Ελπίζω να σας “άναψα” το ενδιαφέρον ώστε να το αρχίσετε όσοι δεν το έχετε κάνει ήδη, πιστεύοντας σε αυτά τα δυνατά συναισθήματα-συγκινήσεις που έχουν αγγίξει εμένα. Τέλος, επειδή οι συλλήψεις από αρκετά μικρά λαβρακόπουλα θα είναι συχνό φαινόμενο καλό θα ήταν, ειδικά στις δύσκολες μέρες που διανύουμε για το λαβράκι και όχι μόνο, να πράττουμε catch and release, κάτι που θα μας δώσει μεγαλύτερη ικανοποίηση.
