Το μακρινό 2006 είχα γράψει αυτό το άρθρο χωρίς να γνωρίζω την ύπαρξη της τεχνικής του LRF. Άλλωστε κανείς δεν γνώριζε τίποτα τότε. Είναι ένα άρθρο για αυτήν την τεχνική και την πρώτη επαφή μου μαζί της. Σας το παρουσιάζω ξανά περισσότερο για ρομαντικούς λόγους πάρα ουσίας...
Στα μέσα του καλοκαιριού έτυχε να βρίσκομαι στο μαγαζί ενός αντιπρόσωπου στα πλαίσια του ρεπορτάζ αγοράς. Μόλις είχε παραλάβει κάποια δείγματα από καλάμια spinning μιας καινούργιας εταιρίας που σκόπευε να αντιπροσωπεύσει στην Ελλάδα. Ανάμεσα στα δείγματα υπήρχε και ένα καλάμι με action έως 7 γραμμάρια και με ύψος 2,20 μέτρα, το οποίο μάλιστα κρατούσε στο χέρι του με απορία. Με ρώτησε εάν υπήρχε άνθρωπος στην Ελλάδα που θα ήθελε να ψαρέψει με αυτό το καλάμι. Του απάντησα ότι βρισκόταν μπροστά του και μάλλον πρέπει να είμαι και ο μοναδικός που θέλει να ψαρέψει με ένα τέτοιο καλάμι. Πλήρωσα το ανάλογο αντίτιμο και του το πήρα από τα χέρια, με την διαβεβαίωση ότι δεν πρόκειται να φέρει αυτό το μοντέλο γιατί, όπως μου είπε, ένας τρελός θα το αγόραζε μόνο και αυτός το έκανε ήδη.
Ώρα για παιχνίδι
Το μπρελόκ-μηχανάκι!
Γυρνώντας σπίτι σκεφτόμουν πως επιτέλους βρήκα το καλάμι που θα μου επέτρεπε να δοκιμάσω να κάνω spinning με διαμέτρους πετονιάς 0,14 και 0,12 χιλιοστών και να ψαρέψω με τεχνητά δολώματα σιλικόνης χωρίς την βοήθεια προσθέτου βάρους. Άλλωστε η βάση του μηχανισμού ήταν τόσο στενή που δεν δεχόταν μηχανισμό πάνω από 500 δηλαδή αυτούς τους μηχανισμούς μινιατούρα που μοιάζουν περισσότερο για χρήση μπρελόκ παρά για ψάρεμα. Για μένα όλα αυτά ήταν ένα μέσο διασκέδασης με θύμα τον συνήθης ύποπτο : τα μικρά λαβράκια. Ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι θα χρειαζόταν να παλέψω με αυτόν τον εξοπλισμό με ψάρια μεγαλύτερα από ένα κιλό. Άλλωστε ήταν καλοκαίρι και οι συναντήσεις με λαβράκια τέρατα είναι πολύ σπάνιες αυτήν την εποχή.
Το πρώτο καλοκαιρινό ψάρεμα με το νέο μου απόκτημα.
Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν έφτασα σπίτι ήταν να προσαρμόσω το μηχανισμό, ο οποίος ήταν γεμισμένος με πετονιά διαμέτρου 0,12 χιλιοστών εδώ και πολύ καιρό περιμένοντας το καλάμι-ταίρι του. Το ίδιο μόλις βράδυ πήγα για ψάρεμα με αγωνία να δοκιμάσω το όλο σύνολο ή καλύτερα το παιχνίδι μου. Για αρχή ξεκίνησα να ρίχνω μικρά minnow τα οποία έστελνα σε εκπληκτικά μεγάλες αποστάσεις ενώ συγχρόνως καταλάβαινα τέλεια την πλεύση τους. Το «ατροφικό» καλαμάκι μου ήταν ήδη λυγισμένο κατά την ώρα της πλεύσης και παρακαλούσα απεγνωσμένα για ένα χτύπημα από τα μικρά λαβράκια που υπήρχαν μπροστά μου και δεν ξεπερνούσαν το μισό κιλό. Αντί για χτύπημα, κατά την διάρκεια μιας πλεύσης, ένιωσα ένα δυνατό κόλλημα σαν να σκάλωσε κάπου το τεχνητό.
Το καλάμι σε μερική κύρτωση και το μικρό λαβράκι σχεδόν εξουθενωμένο
Κοιτάζοντας μπροστά μου είδα ένα ψάρι να ασημίζει το οποίο βούτηξε για τον πάτο. Το καλαμάκι κύρτωσε τόσο πολύ που μου έδωσε την εντύπωση ότι αν ήθελα μπορούσα να κάνω κόμπο την μύτη του καλαμιού με το υπόλοιπο καλάμι. Τα φρένα έσκουξαν με θυμό περισσότερο γιατί έμειναν εκτεθειμένα από το καλάμι παρά από την δύναμη του ψαριού. Το τρελό πανηγύρι είχε αρχίσει, με το καλάμι να μεταδίδει στα χέρια μου όλες τις κινήσεις του πιασμένου ψαριού και εμένα να προσπαθώ να καθοδηγήσω το ψάρι προς την ακτή. Το μικρό λαβράκι δεν άργησε να παραδοθεί και ανέβηκε στον αφρό πραγματικά εξουθενωμένο.
Το καλάμι σε πλήρη κύρτωση μετά το … φλας.
Όταν έφτασε κοντά δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό να βγάλω φωτογραφία την παραβολή του καλαμιού παρόλο που δεν ήταν η μέγιστη αφού το ψάρι δεν μαχόταν πια. Μετά το φλας όμως το λαβράκι τρόμαξε και έκανε ένα τελευταίο δυνατό κεφάλι δίνοντας μου την δυνατότητα να βγάλω μια επιπόλαια φωτογραφία με την μέγιστη κύρτωση. Βέβαια πρέπει να παραδεχτώ ότι με ξάφνιασε και παραλίγο να μου πέσει η φωτογραφική μηχανή στην θάλασσα αλλά μετά από αυτό το «φωτομοντέλο» δεν είχε άλλες δυνάμεις. Το έβγαλα μερικές φωτογραφίες ακόμη και το άφησα να επιστρέψει στα αδέλφια του. Την άξιζε την ζωή του όχι μόνο για την ταλαιπωρία που υπέστη αλλά γιατί ήταν μικρό και έπρεπε να μεγαλώσει. Από την άλλη εγώ ήμουν ευτυχισμένος που βρήκα επιτέλους ένα παιχνίδι που θα γέμιζε με σασπένς τις ανίερες μάχες με τα τόσα μικρά λαβράκια που απελευθερώνουμε όλο τον χρόνο. Όλα αυτά βέβαια με την προϋπόθεση ότι δεν κυκλοφορούν ανάμεσα τους σεβαστού μεγέθους ψάρια.
Παίρνοντας πτυχίο …
Το ψάρι που μου φούσκωσε τα μυαλά
Το καλοκαίρι έφυγε όπως και το φθινόπωρο, δίνοντας πολλές μάχες με το ατροφικό καλαμάκι και το μηχανισμό μπρελόκ που πια φορούσε πετονιά διαμέτρου 0,14 χιλιοστών για το φόβο των Ιουδαίων. Εντωμεταξύ τα μεγάλα λαβράκια άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους στις ακτές και ήρθε ο καιρός να αποσύρω το παιχνίδι μου και να χρησιμοποιήσω καταλληλότερο εξοπλισμό. Στην πρώτη χειμερινή εξόρμηση για μεγάλα λαβράκια με τους φίλους μου δεν μπορούσα να αντισταθώ και πήρα μαζί μου εκτός από τον κανονικό εξοπλισμό και το «ατροφικό» καλαμάκι. Σε ένα από τα σημεία που σταματήσαμε διαπίστωσα την ύπαρξη ενός μεγάλου κοπαδιού από κοκκάλια οπότε δεν ήμουν διατεθειμένος να αφήσω αυτήν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Έβγαλα το καλαμάκι μου και έτρεξα να ρίξω το μικρό μου minnow στο κοπάδι. Δεν πρόλαβα να κάνω δυο μανιβελιές και το καλάμι λύγισε επικίνδυνα.
To LRF της τότε εποχής...
Τα φρένα λύθηκαν βίαια και έμεινα σαστισμένος να αναρωτιέμαι τι ήταν αυτό που είχε πιαστεί στις σαλαγκιές του τεχνητού μου. Ακολούθησε μια μάχη από αυτές που μόνο ένα πολύ μεγάλο θηλυκό λαβράκι μπορεί να σου προσφέρει. Στην αρχή το ψάρι έκανε ένα δυνατό φευγιό και αφού σταμάτησε αρκέστηκε σε δυνατές κουτουλιές χωρίς καμία προσπάθεια διαφυγής. Κατά την διάρκεια της μάχης υπήρξαν στιγμές που νόμιζα ότι οι οδηγοί του καλαμιού θα ξεκολλήσουν από την πίεση. Εν τέλει όταν το λαβράκι μπήκε στην απόχη δεν ήταν ούτε πολύ μεγάλο, ούτε θηλυκό. Ήταν ένα μεσαίο αρσενικό και φυσικά δεν στάθηκε ικανό να μετριάσει την χαρά μου για την επιτυχία. Μετά από αυτό ένιωθα ότι είχα αποκτήσει το απαραίτητο πτυχίο χειρισμού λεπτών εργαλείων στο spinning και στο μυαλό μου τριγυρνούσαν επικίνδυνες σκέψεις για χρήση πετονιάς 0,12 χιλιοστών στα μεγάλα λαβράκια που ήταν και ο κρυφός μου πόθος. Άλλωστε είναι γνωστό ότι η έπαρση και έλλειψη μετριοφροσύνης είναι κοινό χαρακτηριστικό των περισσότερων που ασχολούνται με το χόμπι το οποίο λέγεται ψάρεμα. Πως μπορούσα εγώ να αποτελώ εξαίρεση; Μόνο η θάλασσα κρύβει το γιατρικό για μια τέτοια συμπεριφορά.
Με κομμένα τα φτερά
Δεν πέρασε πολύς καιρός όταν μετά από ένα επιτυχημένο ψάρεμα με εγγλέζικο για σαργούς, αχόρταγος, σκέφθηκα να δοκιμάσω την τύχη μου και στο spinning. Διάλεξα να επισκεφθώ ένα συγκεκριμένο μέρος το οποίο ήταν στο δρόμο μου. Δεν είχα σκοπό να καθυστερήσω πολύ γιατί ήμουν ήδη κουρασμένος. Μόλις έφτασα στο σημείο όπου θα ψάρευα διαπίστωσα ότι δεν είχα μαζί το καλάμι μου. Αντί αυτού είχα στην διάθεση μου το καλαμάκι με τον μηχανισμό μπρελόκ. Είπα μέσα μου «δεν βαριέσαι» και πέρασα στην παραμάνα του ένα μικρό popper με σκοπό να αναστατώσω τα ήρεμα νερά αλλά και να εκνευρίσω τα τυχόν λαβράκια που θα υπήρχαν. Το μέρος ήταν γεμάτο σημαδούρες και μικρές προβλήτες, γεγονός που σήμαινε ότι έπρεπε να πιέσω πολύ κάθε ψάρι που θα έπιανα ώστε να μην του δινόταν η ευκαιρία να μπλέξει σε κάποιο σχοινί ή πόδι προβλήτας. Κοιτώντας τον εξοπλισμό μου αναρωτήθηκα τι πίεση μπορούσα να ασκήσω με αυτόν. Βγάζοντας από το μυαλό μου τις κακές σκέψεις έκανα την πρώτη ρίψη ανάμεσα από δυο σημαδούρες. Οι παφλασμοί των άστοχων επιθέσεων, πίσω από το popper, δήλωναν την ύπαρξη μικρών και ανόητων λαβρακιών. Ξανάριξα το popper, αποφασισμένος να το φέρω πιο γρήγορα ώστε να γλιτώσω από την ταλαιπωρία του catch & realize, τόσο εγώ όσο και το άτυχο μικρό λαβράκι που θα πιανότανε. Τους πρώτους πίδακες νερού του popper διέκοψε ένα μεγάλο στόμα που η επίθεση του ήχησε σαν πυροβολισμός στην ήρεμη νύχτα.
Το γνωστό κόλλημα του καλαμιού διαδέχτηκε το στρίγκλισμα των φρένων. Το ψάρι όπως ήταν φυσικό κατευθύνθηκε προς το πόδι της προβλήτας μπροστά από το οποίο υπήρχε μια σημαδούρα, μόλις δυο μέτρα μακριά από αυτό. Αφού το καλαμάκι δεν μπορούσε να γυρίσει το ψάρι αναγκάστηκα να μετακινηθώ γρήγορα από την αντίθετη πλευρά, προσπαθώντας να αποτρέψω το κακό. Τα μέτρα που χώριζαν το ψάρι από την σημαδούρα και το πόδι της προβλήτας όλο και λιγόστευαν. Το σκηνικό αυτό μου θύμισε την αντίστροφη μέτρηση ωρολογιακού εκρηκτικού μηχανισμού, με μένα στο ρόλο του πυροτεχνουργού. 
Όσο το λαβράκι πλησίαζε «τα κακά μαντάτα», τόσο εγώ απομακρυνόμουν από αυτό. Λιγότερο από ένα μέτρο από την σημαδούρα κατάφερα να το σταματήσω. Για μερικά δευτερόλεπτα έμεινε ακίνητο ώσπου άρχισε ένα καινούργιο δυνατό φευγιό προς μια σημαδούρα η οποία βρισκόταν στην αντίθετη κατεύθυνση δηλαδή μπροστά μου. Αναγκαστικά άρχισα να κινούμαι γρήγορα πάλι προς την αντίθετη κατεύθυνση. Κατάφερα να το σταματήσω πιο γρήγορα αυτή την φορά αλλά αυτό το βιολί συνεχίστηκε για μερικές φορές ακόμα. Ευτυχώς που ήταν πολύ αργά και δεν υπήρχε κανένας περαστικός για να γελάσει με τον «ψαρά» που έτρεχε δεξιά και αριστερά …πανικόβλητος. 
Σιγά, σιγά το ψάρι παραδόθηκε και ήρθε εξουθενωμένο στο χείλος της ακτής όπου με μια προσεκτική κίνηση το άρπαξα, αποφεύγοντας τις σαλαγκιές του popper, και το έβγαλα έξω. Ήταν ένα μακρύ δυνατό ψάρι το οποίο κοίταγε θυμωμένο το «ατροφικό» καλαμάκι μου. Εγώ από την μεριά μου σκεφτόμουνα, σε αντίθεση με την προηγούμενη εμπειρία, ότι ήμουν πολύ τυχερός που άλλαξα την πετονιά των 0,12 χιλιοστών με 0,14 χιλιοστών. Συνειδητοποίησα αμέσως το θράσος του παρελθόντος και σφύριζα αδιάφορα στην θύμηση των παλιών σκέψεων για πολύ λεπτά εργαλεία και spinning. Αφού έκοψα δέκα μέτρα πετονιάς, ξανάδεσα την στριφτοπαραμάνα μου ώστε να συνεχίσω με ασφάλεια για λίγο ακόμα το ψάρεμα μου. Άλλαξα το popper με ένα μικρό minnow και άρχισα να περπατάω κατά μήκος της ακτής ρίχνοντας και μαζεύοντας. Από τα πρώτα κιόλας μέτρα αντιμετώπιζα την μανία των μικρών λαβρακιών που χτυπούσαν το minnow ακόμα και στο τελείωμα της πλεύσης, σχεδόν έξω από το νερό. Είχα ήδη επιστρέψει έξι από αυτά πίσω στην θάλασσα και μου έμεναν μόλις λίγα μέτρα για να τελειώσω το ψάρεμα μου.
Ο σκοπός επιτεύχθηκε
Η παραλία σε εκείνο το σημείο ρήχαινε πολύ, φτάνοντας τους δέκα πόντους νερό στα δέκα μέτρα από την ακτή, και είχε πολύ καλή ορατότητα. Έριξα το minnow αρκετά μακριά ανάμεσα πάλι από δυο σημαδούρες. Όταν το τεχνητό βρισκόταν γύρω στα πέντε μέτρα μακριά μου, ένας τεράστιος μαύρος όγκος έκανε την εμφάνιση του από δεξιά. Λίκνιζε το μεγάλο κορμί του στο ρηχό νερό με ταχύ ρυθμό προς το minnow. Ο ελάχιστος αυτός χρόνος ήταν αρκετός για να κάνω την επιλογή μου. Μόλις το ψάρι έφτασε σε απόσταση βολής τράβηξα με δύναμη το τεχνητό μου έξω από το νερό, εκσφενδονίζοντας το πίσω μου. Έμεινα να κοιτώ το μεγάλο λαβράκι να απομακρύνεται αργά, αργά στα βαθιά.
Πολλοί θα πουν αυτήν την επιλογή μου έλλειψη ρίσκου και δειλία ενώ άλλοι θα την πουν ωριμότητα και λογική. Για μένα τα πράγματα είναι πιο απλά. Ψάρευα με ένα εξοπλισμό που θα μου έδινε μεγάλες συγκινήσεις κυρίως με μικρά ψάρια και δεν ήταν μες στα πλάνα μου να παλέψω με ψάρια που πολλοί ονομάζουν τρόπαια. Ο σκοπός είχε επιτευχθεί και με το παραπάνω οπότε το μόνο που έμενε ήταν να μαζέψω το καλαμάκι μου και να φύγω. Ένιωθα αρκετά υπερήφανος για το καλαμάκι μου το οποίο στην πορεία μου χάρισε ακόμα μια συγκίνηση παλεύοντας με ένα καλό λαβράκι. Στο τελευταίο αυτό ψάρι η λεπτή πετονιά έσπασε ευτυχώς όταν είχα βγάλει το ψάρι έξω από το νερό. Η μόνη απώλεια μετά από όλες αυτές τις μάχες δεν ήταν σε ψάρι αλλά στον μηχανισμό-μπρελόκ του οποίου το ρουλεμάν του άξονα καταστράφηκε. Ίσως να το έκανε επίτηδες γιατί, από ότι είχα καταλάβει, ποτέ δεν συμπάθησε το «ατροφικό» καλάμι το οποίο τον άφηνε πάντα εκτεθειμένο…
