Όταν ήμουν μικρός, κάθε καλοκαίρι και ιδίως όταν οι πολλές ζέστες γίνονταν ανυπόφορες πηγαίναμε με την οικογένεια μου για κατασκήνωση στα βουνά της Ροδόπης στον Νομό Δράμας. Εκεί ξεκίνησα το spinning στοχεύοντας τις πέστροφες στις ρεματιές και τα ρυάκια με την πεταλούδα (spinner).
Το αγαπημένο μου καλοκαιρινό ψάρεμα
Στον δρόμο για τα βουνά περνούσαμε τον ποταμό Νέστο. Ακόμα θυμάμαι όταν άρχισαν τα έργα για την κατασκευή του Υδροηλεκτρικού φράγματος του Θυσαυρού. Θυμάμαι να αναρωτιέμαι τι ψάρια τέρατα θα βρίσκονται εκεί με την ολοκλήρωση του φράγματος! Κάποια χρόνια αργότερα και με την ύπαρξη πλέον δυο φραγμάτων του Νέστου, περάσαμε δυο βδομάδες δίπλα σχεδόν στην φραγμολίμνη της Πλατανόβρυσης. Φυσικά τα καλάμια και ο ψαρευτικός εξοπλισμός ήταν πανέτοιμα. Ψάρεψα λοιπόν τα συνηθισμένα και αγαπημένα μου κεφαλόπουλα με την πεταλούδα και έπιασα φυσικά και κάποιες από τις μικρές πέρκες που κατέκλυζαν τα ρηχά νερά της λίμνης. Αφού είχα ψάξει πληροφορίες για αυτό το ψάρι πρωτίστως και είχα δει τα μεγέθη που τις έβγαζαν στο εξωτερικό, παραξενεύτηκα που δεν μπορούσα να πετύχω τις μεγαλύτερες του είδους εδώ. Δοκίμασα με σκουλήκια, ζωντανά ψαράκια και ακρίδες (καταπληκτικό δόλωμα στα γλυκά νερά!) και αφού πειραματίστηκα σε διάφορα μέρη της λίμνης και όλες τις ώρες της ημέρας, κατάφερα αργά το απόγευμα σε έναν κόλπο γεμάτο βλάστηση να πάρω μια αξιοπρεπούς μεγέθους στο καρούλι με την ακρίδα. Αυτό το ψάρι με κυρίευσε με την ομορφιά του και πιάνοντας το άρχισα σιγά σιγά να κατανοώ τις συνήθειες και προτιμήσεις του. Το μέρος σίγουρα δεν ήταν τυχαίο όπως και η ώρα σύλληψης. 
Έτσι εστίασα τις προσπάθειες μου στον ίδιο κόλπο κυρίως τις απογευματινές ώρες. Για μέθοδο επέλεξα το spinning αφού πίστευα ότι οι κύριοι παράγοντες ήταν το μέρος/ώρα και όχι η χρήση ακρίδας, εξάλλου το spinning ήταν η αγαπημένη μου τεχνική! Μετά από μερικές χαμένες πεταλούδες στα σκαλώματα, άρχισα να σχηματίζω μια νοητή εικόνα για την μορφολογία του βυθού και έτσι μπορούσα πλέον να ψαρεύω ανάμεσα στα ντέματα με λιγότερες απώλειες. Τις επόμενες μέρες οι μεγάλες πέρκες άρχισαν να χτυπούν στις πεταλούδες μου και να με προσφέρουν φοβερή δράση. Παρατήρησα ότι έπιανα πάντα 1-2 ψάρια σε μικρό χρονικό διάστημα και μετά έπρεπε να μετακινηθώ για να έχω και άλλα χτυπήματα. Επίσης όλες χτυπούσαν αργά το απόγευμα. Αυτές οι πρώτες εμπειρίες με έκαναν να αγαπήσω αυτό το είδος και να θέλω να μάθω ακόμα περισσότερο για ότι αφορά την βιολογία τους και φυσικά το ψάρεμα τους. Τόσο ώστε επέλεξα σαν θέμα της μελέτης μου στο τρίτο έτος των σπουδών μου την σύγκριση μερικών πληθυσμών πέρκας από διαφορετικές λίμνες του Μάντσεστερ όπου φοιτούσα.
Έρευνα και πειραματισμός
Μία από τις "παλιές"...
Με τις σπουδές μου στο εξωτερικό το ψάρεμα έπεσε σε δεύτερη μοίρα, ωστόσο πάντα κρατούσα κάποιου είδους επαφής με το χόμπυ μου κυρίως με περιοδικά, φόρουμ και ιστότοπους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Επίσης έκανα διάφορες αγορές εξοπλισμού, ιδίως τεχνητά δολώματα που δεν έβρισκα στην Ελλάδα. Έτσι γνώρισα και τα μαλακά δολώματα που στο παρελθόν λίγα είχα χρησιμοποιήσει στο ψάρεμα μου. Ήταν η εποχή που οι σιλικόνες και οι τρόποι αρματωσιάς τους για το Αμερικάνικο μεγαλόστομο λαβράκι, έγιναν ευρύτερα γνωστοί στην Αγγλία και έβλεπα με ενδιαφέρον Άγγλους και Ευρωπαίους ψαράδες να τα χρησιμοποιούν με επιτυχία στα δικά μας ψάρια, χωρίς η πέρκα να αποτελεί εξαίρεση. Προμηθεύτηκα αρκετά από αυτά καθώς και τα δυσεύρετα offset/texas αγκίστρια και bullet μολύβια. Ήμουν πλέον έτοιμος και ανυπομονούσα τις καλοκαιρινές μου διακοπές στην Ελλάδα για να τα δοκιμάσω. 
Οι πρώτες δοκιμές ήταν πολύ ενθαρρυντικές και επίσης δοκίμασα και στο φράγμα του Θυσαυρού σε διαφορετική μορφολογία ψαρότοπου με βράχια και δέντρα στο νερό όπου εκεί το αρμάτωμα τύπου Τέξας αποδείχτηκε ακόμα πιο σημαντικό. Επίσης άρχισα να διαπιστώνω ότι ο εξοπλισμός μου δεν ήταν και ο πλέον κατάλληλος. Χρησιμοποιούσα ένα καλάμι-βίτσα Αμερικάνικου στυλ το οποίο έκανε καλή δουλειά με τις πεταλούδες αλλά ήταν πολύ μαλακό και χωρίς ευαισθησία. Στο μηχανάκι δεν είχα νήμα (δεν είχε γίνει ευρέως γνωστό ακόμα) αλλά πετονιά, οπότε καταλαβαίνετε για πόση έλλειψη ευαισθησίας μιλάμε! Ωστόσο τα ψάρια έδειξαν την προτίμηση τους για αυτά τα δολώματα και τρόπους παρουσίασης.
Η εξέλιξη
Τα χρόνια πέρασαν και είχα την τύχη να ψαρέψω σε διάφορα μέρη του Ηνωμένου Βασιλείου που κρατάν πολλές πέρκες όπως η Lake District το Lancaster και πρόσφατα οι lochs της Σκωτίας. Επίσης νέες τεχνικές έκαναν την εμφάνιση τους, ο εξοπλισμός εξειδικεύτηκε για ψάρεμα με σιλικόνες, τα μηχανάκια μου είναι πλέον γεμάτα με νήματα και fluorocarbon μάνες και τα καλάμια με solid μύτη έδωσαν άλλη διάσταση σε αυτό το είδος ψαρέματος. Από τις εμπειρίες μου ψαρεύοντας αυτό το ψάρι στα δικά μας και ξένα νερά, σε λίμνες, ποτάμια, κανάλια και καθ όλη την διάρκεια του έτους έχω αποκομίσει χρήσιμα συμπεράσματα σε ότι αφορά τον κατάλληλο εξοπλισμό, συνήθειες του είδους, τρόπο παρουσίασης κτλ. Παρακάτω παραθέτω μερικά από τα πιο σημαντικά.
Το καλάμι
Πέρκα πιασμένη σε σιλικόνη και αρματωσιά dropshot
Έχω πλέον καταλήξει σε καλάμια με solid μύτη για το ψάρεμα της πέρκας με σιλικόνες. Αυτό οφείλεται κυρίως στον τρόπο σύλληψης της τροφής της. Η πέρκα όπως και το λαβράκι δεν έχει μεγάλα δόντια και τρέφεται με αναρρόφηση. Έτσι ένα καλάμι με πιο μαλακή μύτη επιτρέπει στο ψάρι να πάρει το τεχνητό πιο βαθιά, εξασφαλίζοντας καλύτερο αγκίστρωμα. Το μήκος καλαμιού εξαρτάται από την τοποθεσία και την ανάγκη για μακρινές βολές. Πχ στα κανάλια ψαρεύοντας ανάμεσα στα καλάμια η και σε βάρκες ένα πιο κοντό καλάμι είναι πιο εύχρηστο, ενώ σε λίμνες (ειδικά στις ρηχές) το πιο μακρύ καλάμι θα μας δώσει καλύτερες βολές. Παρόλα αυτά καλάμια από 2.20μ – 2.40μ τα θεωρώ πιο βολικά στις περισσότερες περιπτώσεις. Το cw των καλαμιών αυτών καλό θα ήταν να κυμαίνεται από 1-5γρ εώς 3-15γρ, συνήθως χρησιμοποιώ καλάμια 1-7γρ και ανεβαίνω σε 3-15γρ όταν χρειάζομαι καλύτερη απόσταση βολής. Είναι πολύ σημαντικό να χρησιμοποιούμε τόσο light καλάμια αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ψαρεύουμε ένα ψάρι που σπάνια ξεπερνάει το κιλό ενώ η πλειοψηφία τους κυμαίνεται από 200γρ-500γρ. Οποιοδήποτε πιο βαρύ σύνολο θα έχει σαν αποτέλεσμα να μην ευχαριστιόμαστε την μάχη αλλά και να μην μπορούμε να ψαρέψουμε ικανοποιητικά τις ελαφριές αρματωσιές και τεχνητά που θα χρησιμοποιήσουμε. Έτσι καλάμια για την τεχνική του dropshot αλλά και του LRF είναι τα πλέον κατάλληλα.
Μηχανισμός
Δεν θα σταθώ πολύ στο θέμα του μηχανισμού γιατί στην ουσία ένα οποιοδήποτε μοντέρνο μηχανάκι μεγέθους 1000-2000 με καλή στρώση, μπορεί να κάνει άνετα αυτό το ψάρεμα. Βέβαια θα ήταν κρίμα να συνδυάσουμε ένα τόσο εξειδικευμένο καλάμι με ένα μηχανισμό του παζαριού... Το μόνο στοιχείο που ίσως θα πρέπει να έχει ο μηχανισμός μας είναι ρουλεμάν στο line roller για καλύτερη χρήση ψιλού νήματος και fluorocarbon μάνας.
Νήμα / fluorocarbon μάνα.
Παρατηρήστε την χρήση απλής νάυλον πετονιάς
Στο ψάρεμα της πέρκας χρησιμοποιώ κατά κόρον fluorocarbon μάνες που προορίζονται για χρήση dropshot, LRF και ψάρεμα μεγαλόστομου λαβρακιού. Είναι λίγο δυσεύρετες σε σχέση με το νήμα αλλά προσφέρουν κάποια σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι του νήματος στο ψάρεμα μας. Τα πιο σημαντικά από αυτά είναι η διακριτικότητα και η ιδιότητα ένδειξης της τσιμπιάς ακόμα και όταν δεν βρίσκονται σε τάση. Το τελευταίο οφείλεται στην ύπαρξη μνήμης του fluorocarbon. Ενώ όμως η ύπαρξη μνήμης λειτουργεί θετικά στην ένδειξη τσιμπιών, ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει στην γενική λειτουργικότητα αφού όσο καλό και να είναι το fluorocarbon, θα αρχίσει να παρουσιάζει στριψίματα, μπλεξίματα και μικρότερο μήκος βολής. Ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε αυτά τα αρνητικά είναι αν χρησιμοποιούμε τέτοιες πετονιές με λιγότερη από 5λιβρες αντοχή δηλαδή 0.16χιλ και κάτω. Σε αυτές τις διαμέτρους το υλικό δεν είναι τόσο σκληρό και η χρήση του σαν μάνα είναι πολύ πιο εφικτή.
Street fishing, χειμερινή πέρκα σε καναλι της πόλης.
Προσοχή, αυτές οι μάνες προορίζονται μόνο για χρήση με σιλικόνες και κυρίως αργές παρουσιάσεις, δεν ενδείκνυνται για χρήση με σκληρά τεχνητά και γρήγορες, ακανόνιστες επαναφορές, όπου τα πολλά κενά και οι απότομες αυξομειώσεις τάσης σύντομα θα προκαλέσουν μπερδέματα. Ένας ακόμα λόγος που προτιμάω αυτές τις πετονιές είναι ότι δεν χρειάζεται να δένω καινούργιο παράμαλλο κάθε τρεις και λίγο. Μην ξεχνάτε ότι δουλεύουμε κυρίως αρματωσιές όπως Carolina rig, dropshot κτλ όπου υπάρχει πολύ ‘κόψε-δέσε’ και καταντάει κουραστικό να πρέπει να ξαναδένεις καινούργιο παράμαλλο ειδικά όπου έχουμε και πολλά κοψίματα λόγω ντεμάτων. Οι λίγες περιπτώσεις που χρησιμοποιώ νήμα είναι όταν δουλεύω κυρίως απλές μολυβοκεφαλές και cheburashka σε πιο ομαλούς βυθούς και για πιο δραστήρια ψάρια. Από τα παραπάνω πολλοί θα πάνε κατευθείαν στην χρήση νήματος αλλά τους προτείνω να δοκιμάσουν μια πετονιά σαν και αυτές και θα δουν διαφορά.
